پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

با روند جهانی توسعه شهرهای هوشمند پایدار، حکمرانی مشارکتی نقش اساسی در دستیابی به دولت هوشمند داشته است [13]. یک شهر زمانی هوشمند می‌شود که سرمایه‌گذاری در منابع انسانی، اجتماعی و زیرساخت‌های ارتباطی سنتی (حمل و نقل) و مدرن (فناوری اطلاعات و ارتباطات) باعث رشد اقتصادی پایدار و کیفیت بالای زندگی، با مدیریت خردمندانه منابع طبیعی، از طریق حاکمیت مشارکتی انجام شود. علاوه بر این، حکمرانی هوشمند بر مشارکت در تصمیم‌گیری و شفافیت از طریق کانال‌های ارتباطی جدید برای استفاده شهروندان، یعنی دولت الکترونیک تأکید می‌کند. دولت الکترونیک شامل ارائه خدمات آنلاین به شهروندان، آمادگی زیرساخت‌های مخابراتی و توسعه سرمایه انسانی است. به‌ویژه، برای ارائه خدمات آنلاین، دولت الکترونیک باید مشارکت شهروندان خود را در سکو‌های الکترونیکی مانند وب‌سایت‌ها، برنامه‌های کاربردی تلفن همراه، رسانه‌های اجتماعی و سایر سکو‌های اینترنت اشیا (IoT) فعال و تسهیل کند [14]. طراحی سکوهای الکترونیکی از طریق مشارکت الکترونیکی باید سه سطح، یعنی تصمیم گیری الکترونیکی، مشاوره الکترونیکی و اطلاعات الکترونیکی را در نظر بگیرد [15]. مفهوم کلی حکمرانی مشارکتی در مقابل دولت الکترونیک در مدیریت شهر در محدوده تحقق شهر هوشمند و از منظری وسیع‌تر، توسعه پایدار شهر است که به نفع جمعیت فعلی و آینده است.

خلاصه نتایج حاصله

مدل پذیرش فناوری (TAM) در ابتدا به‌عنوان ابزاری برای درک چگونگی پذیرش و استفاده کاربران از فناوری جدید با ارزیابی عواملی که بر تصمیم برای پذیرش یک فناوری جدید تأثیر می‌گذارند، معرفی و مورد مطالعه قرار گرفت [30]. TAM بر این باور استوار است که «سهولت درک شده » و «سودمندی » می‌تواند نگرش نسبت به فناوری را پیش‌بینی کند. سودمندی و سهولت درک شده از یک فناوری برای ایجاد نگرش در مورد فناوری ترکیب می‌شود و بر تصمیم‌گیری در مورد پذیرش فناوری تأثیر می‌گذارد. شکل 1 ابتدایی‌ترین شکل TAM را نشان می‌دهد. سهولت درک شده و سودمندی توسط عوامل خارجی منحصر به فرد برای موقعیت، شکل می‌گیرد، در حالی‌که تصمیمات رفتاری در نهایت تعیین می‌کنند که آیا و چگونه از یک فناوری استفاده شود.

فایل های پژوهش