پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

مقدمه و بیان مسئله صرع ، یکی از شایعترین اختلال مغزیست که بیش از ۷۰ میلیون نفر در سراسر جهان را مبتلا کرده است . بیش از ۷۵ از مبتلایان به صرع ، درمان نشده هستند و این یک شکاف عمده درمانی است که بیشتر در کشورهای کم درآمد و متوسط متمرکز شده است(۱). صرع یک اختلال نورولوژیک و شایع است که مشخصه آن تشنجهای غیرقابل پیش بینی و دورهای است. تشنج به تغییر گذرای رفتاری به دلیل تخلیه ریتمیک و همزمان جمعی از نورونهای سیستم اعصاب مرکزی گفته میشود(۲). شیوع صرع در کشورهای با درآمد بالا حدود ۵۰ نفر(محدوده ۴۰-۷۰) در هر ۱۰۰۰۰۰ در سال میباشد (۳). طبق نتایج مطالعات شیوع صرع در ایران ۱/۲ درصد است و شیوع آن سیر صعودی داشته است بگونه ای که از ۲ نفر در هزار نفر به ۳۴ نفر در هزار نفر افزایش یافته است. داروهای ضد صرع فقط ۴۰ درصد موار را کنترل میکنند و تنها ۶۲/۲ % افراد به زندگی خود ادامه میدهند(۴). بعضی از حمله های عصبی مانند صرع به علت ورود یون کلسیم به داخل سلول عصبی و تخلیه الکتریکی در بافـت عصـبی اتفـاق مـی افتـد. از طرف دیگراحتمال میرود فعال شدن برخی آنزیم سبب افزایش رادیکالهای آزاد و استرس اکسیداتیو شده و منجر به آپوپتوز نورونهـا ی گابا شود که خود این مسئله، آزادسازی گلوتامات را افزایش داده و احتمـال بروز تشنج را زیاد میکند. گیرنــده GABAA وظیفه انتقــال ســیگنال عصــبی مهــاری در سیستم عصبی مرکزی است و در صـرع بــه عنــوان یــک هــدف درمــانی محسوب میشود. ترکیبــاتی نظیــر بــــاربیتوراتهــــا، بنزودیــــازپینهــــا، اســــتروئیدهای عصــــبی و پیکروتوتوکسین با گیرنــده GABAA واکــنش مــیدهند. آگونیســتهــای گیرنــده GABAA نظیرموسیمول ونیزداروهایی نظیردیازپام که بـه صـورت آلوستریک کمپلکس کانال گیرنده GABAA را تعـد یل مـیکننـد ؛ فلومازونیل در درمان تشنج از طریق افزایش مهار گابا آزادسازی گلوتامـات را کـاهش دهـد. آنتاگونیست گیرنده GABAA مثل فلومازنیـل آستانه تشنج ناشی از پنتیلن تترازول را کاهش داد(۵،۶). مرگ و میر زودرس در افراد مبتلا به صرع بسیار زیاد است که این یک مشکل بهداشت عمومی نیز میباشد و به طور کلی میزان مرگ و میر در کشورهای کم درآمد بیشتر از کشورهای با در آمد بالا است (۷). صرع به طرق مختلف می تواند باعث مرگ شود. مرگ بر اثر بیماری صرع , می تواند ناشی از عوامل تشنج مانند پنومونی آسپیراسیون , آسیب یا غرق شدن در طول تشنج و یا عوارض درمانی باشد(۸). تشنج , به ویژه تشنج کانونی یا تشنج تونیک-کلونیک , بیشترین علت شایع مرگ و میر درکودکان و بزرگسالان مبتلا به صرع است. سایر انواع تشنج نیز می توانند مرگ و میر را افزایش یابند . افراد مبتلا به صرع و خانواده های آنها با بار سنگینی از عواقب سوء ناشی از صرع روبرو هستند. این عوارض می تواند به تعصب و تبعیض در قانونگذاری ، مشکل در تحصیل ، اشتغال ، ازدواج و موارد دیگرجنبه های زندگی اجتماعی می باشد.(۹). در یک بررسی آینده نگر از ۲۴۵ کودک مبتلا به صرع در طی یک دوره ۴۰ ساله ، ۳۳ مورد (۵۵) از ۶۰ مورد فوت مربوط به صرع بوده اند(۱۰). مطلبی که بطور مشترک توسط WHO، ILAE و IBE در سال ۲۰۰۵ منتشر شد , اطلاعات جامعی را درباره بار صرع در کشورهای مختلف ارائه دادند و تاکید کردند که کیفیت مراقبت از صرع رضایت بخش نیست.(۱۱). داروهای جایگزین مانند آروماتراپی با روغنهای گیاهی معطر از جمله روغنهای اساسی و مواد گیاهی ممکن است در مراقبت مداوم و مدیریت بیماران مبتلا به بیماری های مزمن مفید باشند. اجزای طبیعی مشتق شده از گیاهان در درمان طیف گسترده ای از بیماری ها مورد استفاده قرار گرفته اند. (۱۵) اکالیپتول یک گیاه دارویی است که دارای monoterpenoid ( یک جزء معطر در برگهای بزاق و اکالیپتوس) است . به اثبات رسیده است این ترکیب دارای خواص ضد التهابی ، ضد میکروبی و ضد قارچ می باشد. اکالیپتول یک درمان قدرتمند برای اختلالات دیابتی به شمار می آید (۱۶). اکالیپتوس دارای فعالیت های ضد التهابی و آنتی اکسیدان است و برای درمان التهاب ریه و بیماریهای تنفسی از جمله برونشیت ، سینوزیت ،آسم ,برونشیت و بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) استفاده میشود. علاوه بر این ، اکالیپتوس در بیماریهای التهابی مختلفی دیگر از جمله ، بیماریهای تنفسی ، پانکراس و بیماریهای قلبی عروقی و عصبی تاثیر دارد و همچنین باعث کاهش آسیب روده بزرگ می شود. به نظر می رسد که اکالیپتوس اثرات ضد درد و ضد اضطراب هم دارد. استنشاق روغن اوکالیپتوس به طور موثردر کاهش درد و فشار خون در بیمارانی که تحت تعویض کامل زانو قرار داشتند،موثر بوده است(۱۷). مطالعات نشان داده اند که اکالیپتوس اثرات محافظت نورونی را در یک مدل سکته مغزی دارند و نیز اثرات ضد التهابی در بیماریهای عصبی مانند بیماری آلزایمر دارد و اضطراب قبل از عمل رادر بیماران تحت عمل جراحی کاهش می دهد (۱۸). ممکن است اثرات محافظتی اوکالیپتوس در بیماریهای عصبی ناشی از فعالیتهای ضد التهابی آن باشد(۱۹). با توجه به نبود مطالعه در این زمینه لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر بخشی عصاره اکالیپتوس ( Eucalyptus camaldulensis) بر تشنج ناشی از پنتیل تترازول بر موش های کوچک آزمایشگاهی انجام خواهد گرفت. بیان مسئله : صرع ، یکی از شایعترین اختلال مغزیست و شیوع آن سیر صعودی داشته است. داروهای ضد صرع فقط ۴۰ درصد موارد را کنترل میکنند ودارای عوارض زیادی هستند. تنها ۶۲/۲ % افراد مبتلا به زندگی خود ادامه میدهند. داروهای جایگزین مانند آروماتراپی با روغنهای گیاهی معطر از جمله روغنهای اساسی و مواد گیاهی ممکن است در مراقبت مداوم و مدیریت بیماران مبتلا به بیماری های مزمن مفید باشند. اکالیپتول یک گیاه دارویی است که در بیماریهای التهابی مختلفی دیگر از جمله ، بیماریهای تنفسی ، پانکراس و بیماریهای قلبی عروقی و عصبی تاثیر دارد و همچنین اکالیپتول اثرات محافظت نورونی را در یک مدل سکته مغزی نشان داده است و نیز اثرات ضد التهابی در بیماریهای عصبی مانند بیماری آلزایمر و همچنین اضطراب قبل از عمل رادر بیماران تحت عمل جراحی کاهش می دهد. با توجه به نبود مطالعه در این زمینه لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر بخشی عصاره اکالیپتول بر تشنج ناشی از پنتیل تترازول بر موش های کوچک آزمایشگاهی انجام خواهد گرفت. روش اجرا در این مطالعه،۴۰ سر موش نر نژاد NMRI با وزن تقریبی ۳۰-۲۰ گرم، پس از خرید از موسسه پاستور تهران، به لانه حیوانات/ مرکز تحقیقات گیاهان دارویی دانشکده پزشکی منتقل و به گروههای ۵تایی تقسیم خواهند شد. موشها در دمای ۲۳-۲۱ درجه سانتیگراد و تحت سیکل ۱۲ساعتهی منظم روشنایی-تاریکی نگهداری میشوند و دسترسی آزاد به غذا و آب خواهند داشت. از هر موش فقط یک بار استفاده میشود.همهی داروها بلافاصله قبل از تزریق، به صورت تازه، در نرمال سالین حل و آماده میشوند. تزریق داروها ۶۰-۳۰ دقیقه قبل از تزریق PTZ صورت میگیرد. تمام داروها به غیر از PTZ که از طریق ورید دمی تزریق میشود، به صورت داخل صفاقی تزریق خواهند شد .گروههای مورد مطالعه:گروه اول: حیواناتی که اکالیپتول با دوز ۳۰ میلی گرم بر کیلوگرم دریافت می کنند.گروه دوم: گروهی که اکالیپتول با دوز ۱۰۰ میلی گرم بر کیلو گرم دریافت میکنند .گروه سوم: گروهی که اکالیپتول با دوز ۳۰۰میلیگرم بر کیلوگرم دریافت میکنند .گروه چهارم: گروهی که اکالیپتول با دوز ۶۰۰ میلیگرم بر کیلوگرم دریافت میکنند .گروه پنجم: گروهی که اکالیپتول با دوز ۸۰۰ میلیگرم بر کیلوگرم دریافت میکنند .گروه ششم: گروهی که NAME-L) مهارکنندهی NOS (را با دوز ۱۰ میلیگرم بر کیلوگرم دریافت میکنند .گروه هفتم: گروهی که arginine-L) پیشساز NO (را با دوز ۴۵میلیگرم بر کیلوگرم دریافت میکنند .گروه هشتم: گروهی که دوز غیر موثر اکالیپتول را همراه با NAME-L دریافت میکنند. گروه نهم : گروهی که دوز موثراکالیپتول را همراه با -L arginine دریافت میکنند. روش ارزیابی تشنج:آستانه تشنج با استفاده از روشی که در تحقیقات پیشین انجام شدهاست، مورد ارزیابی قرار میگیرد . برای تعیین آستانه تشنج کلونیک، یک نیدل شماره ۳۰ در رگ جانبی دم موش قرار داده می شود و ِ PTZ را به آرامی و با سرعت ۱ میلیلیتر بر دقیقه از توسط نوار چسب به دم موش فیکس میشود. سپس محلول ۰/۵ درصد موش هوشیار و دارای حرکت آزاد، تزریق خواهد شد. زمانی که انقباضات میوکلونوس در ِ طریق پمپ انفوریون، به ورید دمی پاهای جلویی موش ایجاد شد و این انقباضات به کل بدن گسترش پیدا کرد، تزریق متوقف میشود. بنابراین آزمایش با حیوان در حال حرکت آغاز میشود و زمانی که حیوان توانایی حرکتش را از دست میدهد بیانگر آغاز تشنج است. حداقل دوز PTZ (برحسب میلیگرم بر کیلوگرم وزن موش) که منجر به القای میوکلونوس عمومی در کل بدن موش میشود، به عنوان شاخص آستانه تشنج ثبت خواهد شد. بنابراین، آستانه تشنج به دو عامل بستگی دارد: دوز PTZ تجویز شده و زمان تزریق آن.بررسی بیان کمی ژنها به روش PCR Time-Real:در پایان آزمایش حیوانات بیهوش و کشته میشوند و بافت کورتکس پرهفرونتال جدا میگردد و بیان ژنهای گیرنده iNOS و nNOS با روش PCR Time-Real اندازهگیری خواهد شد. واکنش برای هر یک از ژنها به صورت سه تایی بوده و دو بار تکرار میگردد. طراحی پرایمرهای اختصاصی مورد نیاز با استفاده از برنامه ۳ Primer ۰.۴ version (software (صورت میگیرد و با استفاده از ژن H۲afz به عنوان نرمالایزر، میزان تغییر بیان ژنهای مورد نظر در مقایسه با گروه کنترل انجام خواهد شد. در نهایت دادههای حاصل از PCR Time-Real با استفاده از فرمول PFAFFL محاسبه میشود . تعیین سطح نیتریک اکسید در کورتکس پرهفرونتال:برای تعیین سطح نیتریک اکسید، سطح نیتریت (محصول نهایی NO (در هر نمونه هیپوکامپ اندازه میشود. سطح نیتریت با استفاده از یک روش colorimetric بر اساس واکنش Griess اندازهگیری خواهد شد. غلظت نیتریت با مراجعه به منحنی استاندارد نیتریت سدیم (Sigma (تعیین و با توجه به حجم هر نمونه، نرمالیزه میشود. به منظور اندازه گیری و بررسی فاکتورهای آنتی اکسیدانی و التهابی مانند اینترلوکین ۶ و TNF آلفا و...،قبل از از بین رفتن موش ها ، با سرنگ پیستون دار از قلب آن ها خون دریافت کرده و به آزمایشگاه دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در دمای ۲۰_ درجه انتقال داده می شوند. یافته ها تجویز اکالیپتول به صورت وابسته به دوز منجر به افزایش زمان شروع تشنج ( آستانه ی تشنج ) نسبت به گروه کنترل شده است به گونه ای که این افزایش در گروه های دریافت کنننده ی اکالیپتول با دوز های 300، 600 و 800 میلیگرم بر کیلوگرم از نظر آماری معنا دار بود . ( به ترتیب p<0/001 , p<01 , p<01 ) اگرچه تجویز اکالیپتول با دوز های 30 ، 100 میلی گرم بر کیلوگرم و همچنین تجویز L_Arg منجربه افزایش این پارامتر نسبت به گروه کنترل شده اما این تفاوت از نظر آماری معنادار نبوده است . (p>0/05) تجویز L_Name نیز منجربه افزایش معنادار این پارامتر نسبت به گروه کنترل ( دریافت کننده ی سالین ) شد ( p<0/001) تجویز همزمان L _Name به همراه دوز غیر موثر اکالیپتول ( 30 میلی گرم بر کیلوگرم ) منجر به افزایش معنادار آستانه ی تشنج در این گروه نسبت به گروه کنترل و گروه دریافت کننده ی دوز غیر موثر اکالیپتول به تنهایی شده است (p<0/001) تجویز همزمان L _Arg به همراه دوز غیر موثر اکالیپتول (600 میلی گرم بر کیلوگرم ) نیز منجر بهد افزایش معنادار این پارامتر نسبت به گروه کنترل و گروه دریافت کننده ی اکالیپتول ( 600 میلی گرم بر کیلو گرم ) به تنهایی شده است ( p<0/001) . iNOS و nNOSارزیابی میزان بیان ژن مطابق شکل 2(a)، بیان ژن iNOS در گروه دریافت کننده PTZ (گروه شاهد) نسبت به گروه نرمال (گروهی که فقط نرمال سالین دریافت کردند) به طور قابل توجهی کاهش یافت (0/05 > P). بیان ژن nNOS در گروهی که اکالیپتول با دوز 800 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت کردند کاهش معنی دار یافته بود (P <0.001) . گروه دریافت کننده L-NAME به همراه اکالیپتول به دوز 30 میلی گرم بر کیلوگرم نسبت به گروه در یافت کننده این دوز به تنهایی کاهش معنی دارتری در بیان ژن ها داشته است (0/001 > P). مطابق شکل 2(b)، بیان ژن nNOS در گروه دریافت کننده PTZ (گروه شاهد) نسبت به گروه نرمال (گروهی که فقط نرمال سالین دریافت کردند) به طور قابل توجهی افزایش یافت (01/0 > P). سطح مالون دی آلدئید (MDA) بافت مغز همانطور که در شکل 3 نشان داده شده است، در گروه هایی که اکالیپتول را در دوزهای 300 میلی گرم بر کیلوگرم در مقایسه با گروه کنترل دریافت کردند، به طور قابل توجهی در سطوح MDA مغز کاهش یافت (0/05 > P). سطح MDA مغز در گروه‌هایی که L-NAME و اکالیپتول را در دوزهای 100 و 600 میلی‌گرم بر کیلوگرم دریافت کردند در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی‌داری کاهش یافت (0/01 > P). سطح MDA در نمونه‌های مغز گروهی که L-NAME به همراه اکالیپتول را با دوز 30 میلی‌گرم بر کیلوگرم دریافت کردند نسبت به گروه دریافت‌کننده این دوز به تنهایی کاهش معنی‌داری داشت (0/01 > P) سطح MDA در نمونه‌های قشر جلوی مغز گروهی که L-arg به همراه اکالیپتول را با دوز 600 میلی‌گرم بر کیلوگرم دریافت کردند نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری داشت (0/01 > P) و نسبت به گروه دریافت کننده دوز غیرموثر به تنهایی کاهش معنی‌داری داشت. (P <0.05). سطح مالون دی آلدئید (MDA) سرم شکل 1 نشان می دهد که سطح سرمی MDA در گروه‌هایی که اکالیپتول را با دوز 300 و 600 میلی‌گرم و LNAME دریافت کرده اند در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی‌داری کاهش یافت. (0/001 > P) در گروه‌هایی که اکالیپتول را در دوزهای 30 و L-NAME دریافت کردند، در مقایسه دریافت این دوز به تنهایی سطح MDA سرم کاهش یافت . (0/01 > P) سطح آنتی اکسیدانی مغز طبق شکل 5، گروه اکالیپتول را در دوزهای 300 و 600 میلی‌گرم بر کیلوگرم و L-arg به اضافه اکالیپتول در دوزهای 600 میلی‌گرم بر کیلوگرم به طور قابل‌توجهی ظرفیت آنتی‌اکسیدانی بافت مغز را نسبت به گروه کنترل افزایش داد (001/0 > P). سطح آنتی اکسیدانی سرم همانطور که در شکل 6 نشان داده شده است، افزایش قابل توجهی در ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم در گروه دریافت اکالیپتول در دوزهای 600 میلی گرم بر کیلوگرم و LNAME در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (001/0 > P). بحث و نتیجه گیری هدف از این مطالعه تعیین اثر محافظتی اکالیپتول (Cineole 1،8) بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در آستانه موش از طریق تعدیل مسیر اکسید نیتریک بود. نتایج نشان داد که اکالیپتول در دوزهای 300 و 600 و 800 میلی‌گرم بر کیلوگرم آستانه تشنج را نسبت به گروه کنترل افزایش می‌دهد، بنابراین اکالیپتول در دوزهای mg/kg 800 مؤثرتر است. همچنین، گروهی که L-NAME به علاوه اکالیپتول را غیرموثر دریافت کردند، نسبت به گروهی که دوز اکالیپتول را به تنهایی دریافت کردند، به طور قابل توجهی افزایش یافت. همانطور که مشخص است اکالیپتول (1،8 سینئول) ماده اصلی موجود در روغن اکالیپتوس است (18) در همین راستا مطالعه همکاران عجبی نشان داد که اکالیپتوس از طریق مسیر اسید نیتریک اثر ضد فشار خون دارد (17). به طور غیرمنتظره در معدود مطالعه ای که تشنج ناشی از اکالیپتوس را نشان داد، به عنوان مثال متیو در مطالعه گذشته نگر خود، 10 بیمار را بیان کردند که مواجهه با استنشاق روغن اکالیپتوس تشنج داشتند (24) و رامیننی و همکاران در گزارش موردی خود، یک مورد 48 ساله را ارائه کردند. -خانم مسن با سابقه یک دوره عمومی استنشاق بخار آب گرم مخلوط روغن اکالیپتوس به اورژانس آورده شد(25). از آنجایی که اکالیپتوس حاوی ترکیبات متعددی است (26). بنابراین به نظر می‌رسد که انجام تحقیقات تجربی اضافی برای یافتن مؤلفه‌ای که باعث تشنج می‌شود ضروری است، اما تحقیقات بیشتری انجام نشده است، در همین راستا نتیجه مطالعه Nóbrega de Figuêiredo و همکارانش عنوان اثرات Hyptis martiusii Benth. اسانس برگ و 1،8-سینئول (اکالیپتول) به عنوان یک عنصر سازنده آن بر روی سیستم عصبی مرکزی موش‌ها در یک جهت است با نتایج مطالعه ما که اکالیپتوس اثر محافظتی بر روی سیستم عصبی و مشخصات ضد تشنج داشته است. اکالیپتول با طولانی کردن زمان تاخیر مرگ حیوانات، اثر محافظتی را اعمال می کند، که ممکن است با وجود 1،8-سینئول توجیه شود، که به طور قابل توجهی همین پارامتر را افزایش داد. علاوه بر نتایج مطالعه Almeida و همکاران (2011) نشان داد که 1،8-سینئول (اکالیپتول) جزء مهم برگهای Ocimum basilicum L. است و دارای خواص ضد تشنجی است که باعث افزایش زمان تاخیر برای تشنج و تاخیر مرگ می شود (27). مطالعه مشابهی انجام شده است مانند حسینی و همکاران (2015) در تحقیقات خود اثر ضد تشنجی عصاره هیدروالکلی Z. officinale express را ارزیابی کردند که گروه های دریافت کندده این عصاره افزایش معنی داری در آستانه تشنج و کاهش حرکات تونیک و کلونیک داشته اند (28). و یافته‌های مطالعه حسینی و همکاران (2014) نشان داد که عصاره هیدروالکلی بومادران در دوزهای 200 و 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم باعث افزایش غلظت متابولیت‌های اکسید نیتریک در مقایسه با گروه کنترل شد (29). همچنین نتایج مطالعه ما نشان داد که L-arg به همراه اکالیپتول در دوز 600 میلی‌گرم بر کیلوگرم باعث کاهش معنی‌دار سطح MDA سرم و مغز می‌شود. نتایج مطالعه Zhihui Jiang نشان می‌دهد که اکالیپتول از طریق افزایش مالون دی‌آلدئید کبدی (MDA) اثرات محافظتی کبدی دارد (30). نتایج مطالعه توسط ناوین راتور و همکاران نشان داد که پودر (عصاره) برگ آلوئه ورا با مقدار mg/kg 400 در روز بود. همچنین کاهش سطح مغزی MDA در مقایسه با گروه درمان نشده با PTZ افزایش می‌یابد، علاوه بر آن کاهش قابل‌توجهی مدت اکستنشن اندام عقبی تونیک در مدل تشنج الکتروشوک حداکثر، افزایش جریان آستانه تشنج در افزایش مدل تشنج الکتروشوک فعلی و افزایش زمان تاخیر شروع و کاهش طول مدت تشنج کلونیک در مدل پنتیلن تترازول (PTZ) در مقایسه با گروه کنترل. (31). بر اساس نتایج مطالعه ما، بیان ژن ONOS در گروه دریافت کننده PTZ (گروه کنترل) به طور معنی داری نسبت به گروه عادی کاهش یافت، اما بیان ژن iNOS در گروه دریافت کننده PTZ به طور معنی داری افزایش یافت. اکالیپتول به طور قابل توجهی بیان ژن nNOS را افزایش داد اما بیان ژن iNOS را به طور قابل توجهی کاهش داد. بنابراین اثرات محافظت عصبی اکالیپتول با تناوب در جنس بیان در هیپوکامپ موش های صحرایی مدل پیلوکارپین صرعی در یافته های مطالعه نیکبخت راد و همکاران نشان داد که 1،8-سینئول از مرگ سلولی ناشی از پیلوکارپین، از طریق اثر تنظیمی بر آپوپتوز و ضد ژن، از مرگ سلولی ناشی از پیلوکارپین جلوگیری می کند. اصطلاح. نتایج QRT-PCR افزایش قابل توجهی در بیان Bcl-2 و کاهش ژن Caspas-3 در گروه صرعی تحت درمان با CIN را نشان داد. همچنین میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی کل در گروه تحت درمان با CIN بیشتر بود. مطالعه بافت‌شناسی نواحی مغز کاهش قابل‌توجهی در سلول‌های آپوپتوز و نکروزه هیپوکامپ در گروه‌های درمان نشان داد (32). بر اساس نتایج، گروه دریافت کننده اکالیپتول در دوزهای 600 میلی گرم بر کیلوگرم ظرفیت آنتی اکسیدانی مغز و سرم را نسبت به گروه کنترل افزایش داد. اثرات آنتی اکسیدانی و محافظت عصبی سینئول 1_8 در مطالعه Jongbloets et el (33) و Moss et al در مطالعه خود بیان می کنند که سینئول 1'8 با عمل بر روی مکان های گیرنده یا ساختارهای آنزیمی از سد خونی مغز عبور می کند. همچنین می تواند اثر مغزی داشته باشد (34). نتیجه گیری : نتایج ما نشان داد که تجویز اکالیپتول زمان شروع تشنج را افزایش می دهد. نتایج نشان داد که اثر محافظتی اکالیپتول ممکن است با کاهش نیتریک اکسید سازنده مرتبط باشد. تازگی کار حاضر این است که اثر محافظتی اکالیپتول تا حدی با اثر آن بر کاهش سطح NO در هیپوکامپ مرتبط است.

خلاصه نتایج حاصله

یافته ها تجویز اکالیپتول به صورت وابسته به دوز منجر به افزایش زمان شروع تشنج ( آستانه ی تشنج ) نسبت به گروه کنترل شده است به گونه ای که این افزایش در گروه های دریافت کنننده ی اکالیپتول با دوز های 300، 600 و 800 میلیگرم بر کیلوگرم از نظر آماری معنا دار بود . ( به ترتیب p<0/001 , p<01 , p<01 ) اگرچه تجویز اکالیپتول با دوز های 30 ، 100 میلی گرم بر کیلوگرم و همچنین تجویز L_Arg منجربه افزایش این پارامتر نسبت به گروه کنترل شده اما این تفاوت از نظر آماری معنادار نبوده است . (p>0/05) تجویز L_Name نیز منجربه افزایش معنادار این پارامتر نسبت به گروه کنترل ( دریافت کننده ی سالین ) شد ( p<0/001) تجویز همزمان L _Name به همراه دوز غیر موثر اکالیپتول ( 30 میلی گرم بر کیلوگرم ) منجر به افزایش معنادار آستانه ی تشنج در این گروه نسبت به گروه کنترل و گروه دریافت کننده ی دوز غیر موثر اکالیپتول به تنهایی شده است (p<0/001) تجویز همزمان L _Arg به همراه دوز غیر موثر اکالیپتول (600 میلی گرم بر کیلوگرم ) نیز منجر بهد افزایش معنادار این پارامتر نسبت به گروه کنترل و گروه دریافت کننده ی اکالیپتول ( 600 میلی گرم بر کیلو گرم ) به تنهایی شده است ( p<0/001) . iNOS و nNOSارزیابی میزان بیان ژن مطابق شکل 2(a)، بیان ژن iNOS در گروه دریافت کننده PTZ (گروه شاهد) نسبت به گروه نرمال (گروهی که فقط نرمال سالین دریافت کردند) به طور قابل توجهی کاهش یافت (0/05 > P). بیان ژن nNOS در گروهی که اکالیپتول با دوز 800 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت کردند کاهش معنی دار یافته بود (P <0.001) . گروه دریافت کننده L-NAME به همراه اکالیپتول به دوز 30 میلی گرم بر کیلوگرم نسبت به گروه در یافت کننده این دوز به تنهایی کاهش معنی دارتری در بیان ژن ها داشته است (0/001 > P). مطابق شکل 2(b)، بیان ژن nNOS در گروه دریافت کننده PTZ (گروه شاهد) نسبت به گروه نرمال (گروهی که فقط نرمال سالین دریافت کردند) به طور قابل توجهی افزایش یافت (01/0 > P). سطح مالون دی آلدئید (MDA) بافت مغز همانطور که در شکل 3 نشان داده شده است، در گروه هایی که اکالیپتول را در دوزهای 300 میلی گرم بر کیلوگرم در مقایسه با گروه کنترل دریافت کردند، به طور قابل توجهی در سطوح MDA مغز کاهش یافت (0/05 > P). سطح MDA مغز در گروه‌هایی که L-NAME و اکالیپتول را در دوزهای 100 و 600 میلی‌گرم بر کیلوگرم دریافت کردند در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی‌داری کاهش یافت (0/01 > P). سطح MDA در نمونه‌های مغز گروهی که L-NAME به همراه اکالیپتول را با دوز 30 میلی‌گرم بر کیلوگرم دریافت کردند نسبت به گروه دریافت‌کننده این دوز به تنهایی کاهش معنی‌داری داشت (0/01 > P) سطح MDA در نمونه‌های قشر جلوی مغز گروهی که L-arg به همراه اکالیپتول را با دوز 600 میلی‌گرم بر کیلوگرم دریافت کردند نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری داشت (0/01 > P) و نسبت به گروه دریافت کننده دوز غیرموثر به تنهایی کاهش معنی‌داری داشت. (P <0.05). سطح مالون دی آلدئید (MDA) سرم شکل 1 نشان می دهد که سطح سرمی MDA در گروه‌هایی که اکالیپتول را با دوز 300 و 600 میلی‌گرم و LNAME دریافت کرده اند در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی‌داری کاهش یافت. (0/001 > P) در گروه‌هایی که اکالیپتول را در دوزهای 30 و L-NAME دریافت کردند، در مقایسه دریافت این دوز به تنهایی سطح MDA سرم کاهش یافت . (0/01 > P) سطح آنتی اکسیدانی مغز طبق شکل 5، گروه اکالیپتول را در دوزهای 300 و 600 میلی‌گرم بر کیلوگرم و L-arg به اضافه اکالیپتول در دوزهای 600 میلی‌گرم بر کیلوگرم به طور قابل‌توجهی ظرفیت آنتی‌اکسیدانی بافت مغز را نسبت به گروه کنترل افزایش داد (001/0 > P).

فایل های پژوهش