پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

شاخص رقابت¬پذیری جهانی که هر ساله توسط مجمع جهانی اقتصاد برای اغلب کشورهای جهان محاسبه و گزارش آن منتشر می شود، شاخص مهمی است؛ زیرا امروزه رقابت حرف نخست اقتصاد جهانی است و از کوران رقابت است که منفعت خریداران و سود شرکت‌ها حداکثر می‌شود. بر خلاف بسیاری از متغیرهای مهم اقتصادی مانند نرخ تورم و نرخ بیکاری که برای انتشار آن داده‌های صریح وجود دارد، رقابت‌پذیری متغیری است که برای محاسبه‌ آن باید از روش‌های غیرمستقیم و ضمنی بهره‌ جست؛ یعنی این شاخص ترکیبی است از ۱۲ رکن که هریک از ارکان بین ۴ تا ۲۱ مؤلفه دارند؛ بنابراین آنچه به‌عنوان شاخص رقابت‌پذیری جهانی (GCI) منتشر می‌شود دربرگیرنده ۱۱۴ متغیر در مورد هر کشور است که به جزئیات اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی پرداخته و برآیند آن منجر به GCI می‌شود. این گزارش به عنوان پیوست مطالعاتی برای برش استانی پروژۀ طراحی ساز و کارهای بهبود شاخص رقابت پذیری (با استفاده از تجربۀ کشور کانادا) تهیه و تدوین گردید. در این گزارش ابتدا شاخص رقابت¬پذیری جهانی، ارکان و مؤلفه¬های آن و نحوۀ محاسبۀ آن ها معرفی گردیدند. سپس شاخص های کلان توسعه¬یافتگی کشور کانادا در مقایسه با اقتصاد ایران در فاصلۀ زمانی 2007-2017 مورد ارزیابی قرار گرفتند. آن‌گاه وضعیت اقتصاد کانادا در شاخص رقابت‌پذیری و اجزای آن طی دورۀ زمانی 2007-2017 در قالب جداول و نمودارها مورد بررسی قرار گرفت. در قسمت بعد چالش‌های عمدۀ اقتصاد کانادا در دو حوزۀ «پایداری کسب¬و¬کار¬ها» و «مدیریت منابع انسانی» تبیین گردیدند. سپس نقاط ضعف و قوت اقتصاد کانادا در ارکان رقابت‌پذیری به تفکیک سال‌ها در دورۀ زمانی مورد مطالعه، بررسی شدند. آن‌گاه روند ارکان و مؤلفه‌های شاخص رقابت‌پذیری با توجه به رویدادهای بودجه ای در دو سال مالی 2008-2009 و 2017-2018 تحلیل شدند.

خلاصه نتایج حاصله

در پایان با استفاده از تحلیل صورت پذیرفته در بخش قبل، راهکارهای بهبود شاخص رقابت‌پذیری ایران با استفاده از تجربۀ کشور کانادا در سه گروه به شرح زیر استخراج گردیدند: گروه اول: تقویت سیاست‌های دولت رفاه به منظور تقویت طبقۀ متوسط و حمایت از اقشار آسیب‌پذیر راهکار اول: سیاستگذاری در جهت تأمین بهداشت روانی افراد و امنیت روانی جامعه راهکار دوم: حمایت از توسعۀ مهارت¬های نیروی کار به منظور ایجاد مشاغل جدید راهکار سوم: همکاری با بومیان و اقلیت‌ها به منظور مقابله با آسیب های اجتماعی راهکار چهارم: سرمایه¬گذاری در جهت تأمین مسکن ایمن و مقرون به صرفه برای مردم راهکار پنجم: اصلاح نظام مالیاتی در جهت ایجاد عدالت برای طبقۀ متوسط گروه دوم: انضباط مالی و تمرکز بر مسئولیت‌های اصلی دولت به منظور افزایش تاب‌آوری اقتصاد راهکار اول: سرمایه¬گذاری گسترده در زیرساختها و مدرن سازی آن¬ها راهکار دوم: تقویت مقابلۀ با جرائم و کاهش آثار آن‌ها بر فضای کسب‌و‌کار در کشور راهکار سوم: سرمایه‌¬گذاری در هزینۀ تحصیل دانشجویان دوره¬های تکمیلی و بورسیه‌های تحصیلی هدفمند راهکار چهارم: حفاظت از محیط زیست و توجه به توسعۀ پایدار راهکار پنجم: مراقبت، تمرکز و بازبینی هزینه‌های دولت و حذف هزینه¬های غیر لازم راهکار ششم: تقویت نقش کشور در نظام بین‌الملل و بهبود روابط با شرکای تجاری گروه سوم: برنامه‌های حمایتی و مشوق‌های مالیاتی برای توسعۀ کسب¬وکارها و ایجاد اشتغال راهکار اول: ایجاد مشاغل جدید و آموزشهای شغلی آینده نگرانه راهکار دوم: سرمایه¬گذاری در حوزه های نوآورانه راهکار سوم: حمایت هدفمند از مشارکت زنان در اقتصاد

فایل های پژوهش