پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

سلامت روانی دانشجويان به عنوان قشر ممتاز جامعه، در برنامه ريزی های اجتماعی از اهميت خاصي برخوردار است. استرس، اضطراب و افسردگی از شاخص های معتبر سلامت روان می باشند كه می توانند مانع رشد، تحقق خودیابی وخودشكوفايی فرد گردد. غالب پژوهش های صورت گرفته در ایران متمرکز بر موضوع افسردگی بوده و بندرت به بررسی رابطه وضعیت استرس و اضطراب عمومی دانشجویان با شادکامی توجه شده، نتایج مطالعات انجام شده در این زمینه حکایت از میزان ابتلا 64-12 درصد دانشجویان به یکی از اختلالات یاد شده (افسردگی) میباشد، اما مطالعه خاصی در بین دانشجویان این استان صورت نگرفته و با توجه به اهمیت موضوع به نظر میرسد انجام پژوهش در این زمینه و استناد به نتایج آن میتواند با تشخيص به موقع و زود هنگام اين قبیل اختلالات در افراد و افزایش شادی در میان آنها فرصت مناسبی برای پيشگيری اوليه و نهايتا تأمين و حفظ سلامت روانی فرد، اجتماع و نیز كاهش هزينه های بهداشتی و روانی فراهم شود. در این تحقیق 420 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد مورد بررسی قرار گرفته اند، که 52 نفر پسر و 368 نفر دختر بودند و میانگین سنی آنها 30/21 سال بود. دامنه سنی شرکت کنندگان 18 تا 46 سال بود. از لحاظ شغل 84 درصد افراد گزینه صرفا دانشجو هستم و 5/4 درصد گزینه همزمان با تحصیل شاغل اداری هستم و 5/11 درصد گزینه همزمان با تحصیل شغل آزاد دارم را انتخاب کرده بودند. مقطع تحصیلی 181 نفر کاردانی، 213 نفر کارشناسی، 13 نفر کارشناسی ارشد و 13 نفر دکترا بود. در پاسخ به سوال داشتن سابقه بیماری جسمی 27 نفر از دانشجویان گزینه بلی را انتخاب کرده بودند.از کل افراد مورد بررسی تحصیلات اکثر والدین 8/39 درصد ابتدایی و راهنمایی و 35 درصد دیپلم و فوق دیپلم، همچنین 5/90 درصد والدین با هم زندگی می کردند و 5/5 درصد گزارش نموده بودند که یکی از والدین آنها فوت شده است. میانگین نمره سلامت روان دانشجویان 55/25±10/25 و میانگین نمره شادکامی آنها 75/15±40/40 بود. درصد بهنجار شادکامی (یعنی درصد افرادی که نمره شادکامی بالاتر از 40 در این مطالعه دارند) در دانشجویان دانشگاه های شهرکرد 3/48 و درصد بهنجار سلامت روان (یعنی درصد افرادی که نمره سلامت روان پایینتر از 23 در این مطالعه دارند) در آنان 1/47 درصد بود. بطور کلی، بین میانگین نمره بعد افسرگی، اضطراب و اختلال خواب، جسمانی و عملکرد اجتماعی با میانگین نمره کل شادکامی همبستگی آماری معناداری مشاهده گردید. لذا شناخت وضعیت سلامت روانی دانشجویان و تعیین عوامل مرتبط با آن کمک مفیدی برای برنامه ریزی های بهداشتی و اصلاح الگوهای نامناسب زندگی کرده و در این راستا می توان از الگوهای مؤثر آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت جهت شناسایی موانع و بالتبع ارائه آموزش های مؤثر جهت حل مشکلات و افزایش شادکامی استفاده نمود.

خلاصه نتایج حاصله

در این تحقیق 420 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد مورد بررسی قرار گرفته اند، که 52 نفر پسر و 368 نفر دختر بودند و میانگین سنی آنها 30/21 سال بود. دامنه سنی شرکت کنندگان 18 تا 46 سال بود. از لحاظ شغل 84 درصد افراد گزینه صرفا دانشجو هستم و 5/4 درصد گزینه همزمان با تحصیل شاغل اداری هستم و 5/11 درصد گزینه همزمان با تحصیل شغل آزاد دارم را انتخاب کرده بودند. مقطع تحصیلی 181 نفر کاردانی، 213 نفر کارشناسی، 13 نفر کارشناسی ارشد و 13 نفر دکترا بود. در پاسخ به سوال داشتن سابقه بیماری جسمی 27 نفر از دانشجویان گزینه بلی را انتخاب کرده بودند.از کل افراد مورد بررسی تحصیلات اکثر والدین 8/39 درصد ابتدایی و راهنمایی و 35 درصد دیپلم و فوق دیپلم، همچنین 5/90 درصد والدین با هم زندگی می کردند و 5/5 درصد گزارش نموده بودند که یکی از والدین آنها فوت شده است. میانگین نمره سلامت روان دانشجویان 55/25±10/25 و میانگین نمره شادکامی آنها 75/15±40/40 بود. درصد بهنجار شادکامی (یعنی درصد افرادی که نمره شادکامی بالاتر از 40 در این مطالعه دارند) در دانشجویان دانشگاه های شهرکرد 3/48 و درصد بهنجار سلامت روان (یعنی درصد افرادی که نمره سلامت روان پایینتر از 23 در این مطالعه دارند) در آنان 1/47 درصد بود. بطور کلی، بین میانگین نمره بعد افسرگی، اضطراب و اختلال خواب، جسمانی و عملکرد اجتماعی با میانگین نمره کل شادکامی همبستگی آماری معناداری مشاهده گردید

فایل های پژوهش