پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

کمردرد از جمله آسیب هاي اسکلتی-عضلانی شایع در افراد شرکت کننده در فعالیت هاي نیازمند چرخش تنه و مفاصل ران می باشد. شناخت بهتر مکانیسم هاي کینزیوپاتولوژي موثر در بروز کمردرد این دسته از افراد می تواند به برطرف کردن مشکلات آنها کمک کننده باشد.کمردرد ها میتوانند طی فعالیت ها و یا پس از فعالیت هایی مانند راه رفتن بروز کنند و یا تشدید شوند. اختلالات الگوهاي حرکتی نواحی مختلف بدن ممکن است به درك بهتر برئز این دسته از کمردردها کمک کنند. بسیاري از کمردردها طی فعالیت هاي بدنی که نیازمند حرکات اندام هاي تحتانی می باشند بروز میکنند. کاهش دامنه هاي حرکتی چرخشی در مفاصل ران و در بیماران کمردردي به اثبات رسیده است. ارزیابی الگوهاي حرکتی مفاصل ران طی فعالیت هاي عملکردي می بایست در فعالیت هایی همچون راه رفتن مورد بررسی قرار بگیرد. حرکت به عنوان یک سیستم در نظر گرفته می شود که بخش هاي مختلف بدن از جمله اندام ها و تنه بخش هاي مختلف تشکیل دهنده ي این سیستم حرکتی می باشند. لذا الگوهاي حرکتی بدن در سیستم حرکتی و در بخش هاي مختلف آن باید مورد بررسی قرار بگیرند.غالب مطالعات به بررسی الگوهااي حرکتی سیستم حرکتی در صفحه هاي حرکتی ساژیتال و فرونتال پرداخته اند و اطلاعات اندکی در زمینه ي الگوهاي حرکتی تنه، لگن و مفاصل ران در صفحه ي افقی وجود دارد.نتایج مطالعه حاضر نشان داد که به لحاظ سن، قد، وزن و شاخص توده ي بدنی تفاوت آماري قابلملاحظه اي بین دو گروه وجود ندارد (05/0>P(؛ اما سطح فعالیت فیزیکی روزمره در گروه بیمار بر اساس نمره ي اتخاذ شده از پرسش نامه ي Baecke میانگین 36/7 و انحراف از معیار 34/1 را نشان داد. این در حالی است که این متغیر در گروه سالم با میانگین 38/8 و انحراف از معیار 69/1 به دست آمد که به لحاظ آماري گروه افراد سالم از سطح فعالیت فیزیکی بیشتري برخوردار بودند (045/0=P .(طی آزمون راه رفتن در صفعه ي فرونتال فقرات کمري به سمت اندام ترجیحی فلکشن طرفی می کند و مفاصل ران در طول آزمون به ادداکشن می روند. میانگین زاویه ي خم شدن طرفی فقرات کمري (خم شدن طرفی به سمت اندام سمت ترجیحی) در گروه کمردردي 32/1 ± 08/4 درجه و در گروه افراد سالم 18/2 ± 80/3 درجه بود که به لحاظ آماري تفاوت معناداري بین دو گروه دیده نشد (631/0=P .(مفاصل ران سمت ترجیحی و غیر ترجیحی در افراد سالم در آزمون راه رفتن به ترتیب 6/2± 00/6 و 55/3 ± 94/6 درجه ادداکشن را از خود نشان داد. در حالی که مقادیر حرکتی گفته شده در مفاصل ران سمت ترجیحی و غیر ترجیحی افراد بیمار به ترتیب 49/4 ± 30/8 و 03/4 ± 45/7 درجه ادداکشن بود. به لحاظ آماري تفاوتی در میزان حرکت ادداکشن مفاصل ران سمت ترجیحی و غیر ترجیحی بین دو گروه طی آزمون وجود نداشت (05/0>P.(در صفحه ي افقی، از زمان شروع آزمون تا انتهاي آزمون فقرات کمري به سمت اندام غیر ترجیحی می چرخد و سپس به حالت اول باز می گردد. بر اساس نتایج مطالعه، دامنهي چرخش فقرات کمري بیشتري در گروه بیمار دیده شد (69/3 درجه در مقابل 18/2 درجه) (000/0=P .(مفاصل ران طی آزمون راه رفتن به سمت داخل چرخش می کنند. بر اساس نتایج آنالیزهاي آماري تفاوتی در میانگین چرخش داخلی مفاصل ران سمت ترجیحی و غیر ترجیحی بین دو گروه دیده نشد به طور کلی می توان نتیجه گرفت که در افراد کمردردي داراي فعالیت هاي چرخشی تمایل به حرکت بیشتر فقرات کمري در صفحه ي ساژیتال طی آزمون هاي راه رفتن را دارند که با اعمال استرس هاي بیش از محدوده ي طبیعی می تواند مسبب بروز علائم کمردرد آنها بوده باشد.

خلاصه نتایج حاصله

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که به لحاظ سن، قد، وزن و شاخص توده ي بدنی تفاوت آماري قابلملاحظه اي بین دو گروه وجود ندارد (05/0>P(؛ اما سطح فعالیت فیزیکی روزمره در گروه بیمار بر اساس نمره ي اتخاذ شده از پرسش نامه ي Baecke میانگین 36/7 و انحراف از معیار 34/1 را نشان داد. این در حالی است که این متغیر در گروه سالم با میانگین 38/8 و انحراف از معیار 69/1 به دست آمد که به لحاظ آماري گروه افراد سالم از سطح فعالیت فیزیکی بیشتري برخوردار بودند (045/0=P .(طی آزمون راه رفتن در صفعه ي فرونتال فقرات کمري به سمت اندام ترجیحی فلکشن طرفی می کند و مفاصل ران در طول آزمون به ادداکشن می روند. میانگین زاویه ي خم شدن طرفی فقرات کمري (خم شدن طرفی به سمت اندام سمت ترجیحی) در گروه کمردردي 32/1 ± 08/4 درجه و در گروه افراد سالم 18/2 ± 80/3 درجه بود که به لحاظ آماري تفاوت معناداري بین دو گروه دیده نشد (631/0=P .(مفاصل ران سمت ترجیحی و غیر ترجیحی در افراد سالم در آزمون راه رفتن به ترتیب 6/2± 00/6 و 55/3 ± 94/6 درجه ادداکشن را از خود نشان داد. در حالی که مقادیر حرکتی گفته شده در مفاصل ران سمت ترجیحی و غیر ترجیحی افراد بیمار به ترتیب 49/4 ± 30/8 و 03/4 ± 45/7 درجه ادداکشن بود. به لحاظ آماري تفاوتی در میزان حرکت ادداکشن مفاصل ران سمت ترجیحی و غیر ترجیحی بین دو گروه طی آزمون وجود نداشت (05/0>P.(در صفحه ي افقی، از زمان شروع آزمون تا انتهاي آزمون فقرات کمري به سمت اندام غیر ترجیحی می چرخد و سپس به حالت اول باز می گردد. بر اساس نتایج مطالعه، دامنهي چرخش فقرات کمري بیشتري در گروه بیمار دیده شد (69/3 درجه در مقابل 18/2 درجه) (000/0=P .(مفاصل ران طی آزمون راه رفتن به سمت داخل چرخش می کنند.

فایل های پژوهش