پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

زمینه و هدف: احتمال کاهش اشباع اکسیژن خون شریانی در فاصله بین اتمام عمل جراحی تا زمان انتقال بیمار به اتاق بهبودي، همانند احتمال رخ دادن سایر تغییرات فیزیولوژیک وجود دارد. جهت جلوگیري از این عارضه مهم پیشنهاداتی ارائه گردیدهاست که با محدودیت همراه بودهاست. هدف از انجام این تحقیق ارائه پوزیشن سربالا در حین انتقال بیمار از اتاق عمل به اتاق بهبودي و بررسی تاثیر آن در جلوگیري از افت اشباع اکسیژن خون شریانی بود. روش بررسی: مطالعه حاضر یک کار آزمایی بالینی تصادفی شده دو سو کور بود که بر روي تعداد 116 بیمار در محدوده سنی بالاتر از 20 سال که تحت بیهوشی عمومی و عمل جراحی به مدت بیش از نیم ساعت قرار گرفتند، انجام پذیرفت. بیماران به دو گروه شاهد و مداخله تقسیم گردیدند که در گروه شاهد بیماران به صورت روتین به ریکاوري انتقال یافتند و در گروه مداخله بیماران با انجام پوزیشن 40-30 درجه سربالا به ریکاوري انتقال یافتند. در این مطالعه از چک لیست استفاده شد که اطلاعات در آن ثبت گردیده و سپس داده هاي بدست آمده توسط نرم افزار آماري stata مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج بدست آمده از مطالعه حاضر نشان داد که ارائه پوزیشن سربالا در حین انتقال بیمار به اتاق ریکاوري باعث کاهش معنیداري در افت SPO2 در بیماران گردید. همچنین ارتباط معنیداري بین مدت زمان انجام عمل جراحی، مدت زمان انتقال بیمار به ریکاوري، شاخص توده بدنی و همچنین جنسیت بیماران با میزان افت SPO2 یافت شد. ولی ارتباط معنا داري بین علایم حیاتی بیماران با افت SPO2 مشاهده نشد. نتیجه گیري: با توجه به تاثیر مثبت ارائه پوزیشن سربالا به بیماران درحین انتقال به ریکاوري، در جلوگیري از افت SPO2 میتوان از این پوزیشن جهت پیش گیري از هیپوکسمی استفاده نمود. همچنین سعی در کاهش دادن مدت زمان انتقال بیماران به اتاق ریکاوري و تا حد امکان کاهش مدت زمان انجام عمل جراحی نیز می تواند به پیش گیري از این عارضه مهم کمک کند. کلمات کلیدي: اشباع اکسیژن خون شریانی(SPO2 ،(هیپوکسمی، انتقال بیمار به اتاق بهبودي، پوزیشن سر بالا

خلاصه نتایج حاصله

نتایج: نتایج بدست آمده از مطالعه حاضر نشان داد که ارائه پوزیشن سربالا در حین انتقال بیمار به اتاق ریکاوري باعث کاهش معنیداري در افت SPO2 در بیماران گردید. همچنین ارتباط معنیداري بین مدت زمان انجام عمل جراحی، مدت زمان انتقال بیمار به ریکاوري، شاخص توده بدنی و همچنین جنسیت بیماران با میزان افت SPO2 یافت شد. ولی ارتباط معنا داري بین علایم حیاتی بیماران با افت SPO2 مشاهده نشد.

فایل های پژوهش