پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

در این مطالعه اثرات عصاره هیدروالکلی گزنه و رتینوئیک اسید بر بافت شناسی تخمدان و میزان باروری داخل ‏آزمایشگاهی تخمک موش بررسی شد. نتایج نشان داد که تزریق 25mg/kg رتینوئیک اسید به مدت 7 روز متوالی (گروه 2) در مقایسه با گروه کنترل (گروه 1) باعث افزایش فولیکول های اولیه (به ترتیب: 12.50±0.6 و 5.75±0.45)، پره آنترال (به ترتیب: 29.50±0.8 و 18.62±0.57) و آترتیک (به ترتیب: 9.62±0.8 و 3.12±0.48) و کاهش تعداد جسم زرد (به ترتیب: 3.0±0.54 و 9.0±0.54) می شود. نتایج نشان می دهد که تزریق 100 mg/kg عصاره گزنه (گروه 3) در مقایسه با گروه 1 باعث افزایش فولیکول های پره آنترال (به ترتیب: 23.0±0.68 و 18.62±0.57)، آنترال (به ترتیب: 9.12±0.4 و 5.25±0.25) و جسم زرد (به ترتیب: 12.25±0.71 و 9.0±0.54) و همچنین کاهش غیر معنادار فولیکول های آترتیک می شود. همچنین تزریق عصاره در گروهی که رتینوئیک اسید دریافت کرده اند (گروه 4) در مقایسه با گروه 2 باعث کاهش فولیکول های آترتیک (به ترتیب: 5.38±0.71 و 9.62±0.8) و افزایش تعداد اجسام زرد که نشان دهنده تخمک گذاری است (به ترتیب: 6.50±0.33 و 3.0±0.54) می گردد. نتایج لقاح آزمایشگاهی نشان داد که تعداد تخمک های MII در گروه 3 تفاوت معناداری با گروه های 2 و 4 داشت. بعد از اضافه کردن اسپرم به تخمک در گروه های مختلف تعداد جنین های دو سلولی در گروه 3 تفاوت معناداری با گروه های 2 و 5 داشت. همچنین تعداد بلاستوسیست در گروه 2 کمترین مقدار را داشت و در گروه 3 بیشترین مقدار بود. این امر نشان از اثرات منفی دز بالای رتینوئیک اسید در گروه 2 می باشد. در مقابل، عصاره گزنه (در گروه 3 و 4) از طریق مواد آمینی (مانند choline و glycoprotein)، فلاونوئیدی (مانند کامپوفرول، رتین و کوئرستین) و مواد مینرال (مانند calcium، ویتامین A و C و zinc) منجر به بهبود پارامترهای باروری در موش ماده می شود. بیوفلاونوئید ها به عنوان آنتی اکسیدان های موثر مورد توجه قرار می گیرند. از تاثيرگذاري يافته هاي اين پژوهش بر كنترل بودجه و افزايش اثربخشي این مطالعه می توان گفت که اضافه کردن عصاره گزنه در حین باروری طبیعی موجب افزایش بلوغ فولیکول های آنترال و تشکیل جسم زرد می شود و قرار گرفتن اووسیت در هنگام باروری داخل آزمایشگاهی میتواند موجب افزایش درصد جنینهای دو سلولی و بلاستوسیست در محیط کشت شود.

خلاصه نتایج حاصله

تایج نشان داد که تزریق 25mg/kg رتینوئیک اسید به مدت 7 روز متوالی (گروه 2) در مقایسه با گروه کنترل (گروه 1) باعث افزایش فولیکول های اولیه (به ترتیب: 12.50±0.6 و 5.75±0.45)، پره آنترال (به ترتیب: 29.50±0.8 و 18.62±0.57) و آترتیک (به ترتیب: 9.62±0.8 و 3.12±0.48) و کاهش تعداد جسم زرد (به ترتیب: 3.0±0.54 و 9.0±0.54) می شود. نتایج نشان می دهد که تزریق 100 mg/kg عصاره گزنه (گروه 3) در مقایسه با گروه 1 باعث افزایش فولیکول های پره آنترال (به ترتیب: 23.0±0.68 و 18.62±0.57)، آنترال (به ترتیب: 9.12±0.4 و 5.25±0.25) و جسم زرد (به ترتیب: 12.25±0.71 و 9.0±0.54) و همچنین کاهش غیر معنادار فولیکول های آترتیک می شود. همچنین تزریق عصاره در گروهی که رتینوئیک اسید دریافت کرده اند (گروه 4) در مقایسه با گروه 2 باعث کاهش فولیکول های آترتیک (به ترتیب: 5.38±0.71 و 9.62±0.8) و افزایش تعداد اجسام زرد که نشان دهنده تخمک گذاری است (به ترتیب: 6.50±0.33 و 3.0±0.54) می گردد. نتایج لقاح آزمایشگاهی نشان داد که تعداد تخمک های MII در گروه 3 تفاوت معناداری با گروه های 2 و 4 داشت. بعد از اضافه کردن اسپرم به تخمک در گروه های مختلف تعداد جنین های دو سلولی در گروه 3 تفاوت معناداری با گروه های 2 و 5 داشت. همچنین تعداد بلاستوسیست در گروه 2 کمترین مقدار را داشت و در گروه 3 بیشترین مقدار بود. این امر نشان از اثرات منفی دز بالای رتینوئیک اسید در گروه 2 می باشد. در مقابل، عصاره گزنه (در گروه 3 و 4) از طریق مواد آمینی (مانند choline و glycoprotein)، فلاونوئیدی (مانند کامپوفرول، رتین و کوئرستین) و مواد مینرال (مانند calcium، ویتامین A و C و zinc) منجر به بهبود پارامترهای باروری در موش ماده می شود. بیوفلاونوئید ها به عنوان آنتی اکسیدان های موثر مورد توجه قرار می گیرند.

فایل های پژوهش