پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

دیابت شایع‌ترین و مهم‌ترین عارضه‌ی متابولیک در طول دوره‌ی بارداری است که مشکلات متعددی را برای جنین ایجاد می‌کند. افزایشِ قندخون در مادر می‌تواند اثرات تراتوژنیک بر تکامل CNS جنین داشته باشد. مطالعات فراوانی جهت بررسی ارتباط بین دیابت مادری و اختلالات مغزی و عملکردهای شناختی و عصبی- روانی فرزندان آن‌ها صورت گرفته است که در مجموع، نشان می‌دهند دیابت مادری قادر است عملکردهای عالی مغز را تحت تأثیر قرار ‌دهد. تشکیلات هیپوکامپ یکی از نواحی حساس به گلوکز و ناحیه‌ی اصلی در تشکیل و استحکام حافظه‌ی درازمدت است. چند مارکر از جمله DCX و GFAP برای تشخیص میزان توليد نورون‌ها و سلول‌های گلیایی جدید بکار می‌رود. با توجه به موارد فوق الذکر و یادآوری این نکته که در جوندگان دوره‌ی بحرانی تکامل هیپوکامپ در طول دوره‌ی شیرخوارگی و به‌خصوص دو هفته‌ی اول پس از تولد است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر دیابت مادری نوع یک بر میزان بیان پروتئین های DCX، GFAP دخیل در روند نوروژنز، با استفاده از روش وسترن طراحی گردید. در مجموع نتایج مطالعه‌ی حاضر نشان داد که هیپرگلیسمی و دیابت مادر در طول دوره‌ی بارداری که با افزایش سطح قند و احتمالاً انسولین در خون جنین‌ها و نوزادان همراه است می‌تواند سبب اختلالات قابل توجه در بیان پروتئین و همچنین مسیر ترجمه‌ای مارکرهای نوروزنز (DCX, GFAP) نوزادان موش‌های صحرایی متولد شده در روز چهاردهم پس از تولد گردد. نحوه‌ی توزیع این مارکر ها در هیپوکامپ نیز نشان‌دهنده‌ی آن است که دیابت مادری تأثیرات متفاوتی بر الگوی قرارگیری این مارکر ها در هیپوکامپ دارد. اختلال در بروز این مارکر ها می‌تواند یکی از دلایل احتمالی در بروز اشکالات ساختاری هیپوکامپ و نیز اختلالات رفتاری و شناختی در نوزادان و کودکان مادران دیابتی باشد و بنابراین تا حدی به عنوان یکی از مکانیسم‌های تراتوژنیک دیابت در دوره‌ی بارداری بر تکامل هیپوکامپ موش‌های صحرایی می‌تواند مطرح شود.

خلاصه نتایج حاصله

تشکیلات هیپوکامپ یکی از نواحی حساس به گلوکز و ناحیه‌ی اصلی در تشکیل و استحکام حافظه‌ی درازمدت است. چند مارکر از جمله DCX و GFAP برای تشخیص میزان توليد نورون‌ها و سلول‌های گلیایی جدید بکار می‌رود. با توجه به موارد فوق الذکر و یادآوری این نکته که در جوندگان دوره‌ی بحرانی تکامل هیپوکامپ در طول دوره‌ی شیرخوارگی و به‌خصوص دو هفته‌ی اول پس از تولد است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر دیابت مادری نوع یک بر میزان بیان پروتئین های DCX، GFAP دخیل در روند نوروژنز، با استفاده از روش وسترن طراحی گردید.

فایل های پژوهش