عنوان پژوهش: بررسی تاثیر آرسنیک تری اکساید (ATO) بر میزان پروتئین SIRT-1 در رده سلولی لوسمی پرومیلوسیتیک NB4
دستگاه اجرایی کارفرما: دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی
تاریخ اجرای پژوهش: 1395/06/28
مکان اجرای پژوهش: دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

پژوهشگر

نام و نام خانوادگی محل اشتغال فعلی رشته و گرایش تحصیلی آخرین مدرک تحصیلی محل اخذ مدرک تحصیلی
بتول پورقیصری دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد هماتوتوژی آزمایشگاهی phD بیرمینگهام انگلستان
مجتبی علی اکبرپور دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد - - -
زهرا سورانی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد - - -

همکاران پژوهشگر

نام و نام خانوادگی محل اشتغال فعلی رشته و گرایش تحصیلی آخرین مدرک تحصیلی محل اخذ مدرک تحصیلی

چکیده پژوهش

لوسمی پرومیلوسیتیک حاد (APL) زیر گروهی از لوسمی میلوئیدی حاد است که مسئول تقریباً 10% از کل موارد لوسمی میلوئیدی حاد است. در سال‎های اخیر نشان داده شده است که آرسنیک تری اکساید (arsenic trioxide; ATO) دارای اثرات ضد لوکمی بسیار بالقوه به ویژه علیه APL می باشد. علاوه بر تغیرات ژنتیکی، تغییرات اپی‎ژنتیک نیز یک نقش قابل توجه‎ای را در ترانس فورمیشن سلول‎های بدخیم بازی می‎کنند. Sirtuinها کلاس III از HDACها می باشند که با داستیله کردن پروتئین های هیستونی، کروماتین را از نظر رونویسی به شکل غیرفعال در می آورند. نقش SIRT1 در پیشبرد سرطان به ویژه بدخیمی‎های خونی به طور گسترده ای در دهه گذشته مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. با وجود مطالعات گسترده برای کشف مکانیسم‎های ضد توموری ATO بر روی سلول‎های توموری، تحقیقات برای یافتن های دیگر مکانیسم های مولکولی ATO بر روی سلول های سرطانی ادامه دارد و با توجه به نقش SIRT-1 در ایجاد و پیشبرد سرطان خون در این مطالعه ما بر آن شدیم تا تاثیر ATO را بر بیان پروتیئن SIRT-1 و میزان استیلاسیون پروتیئن Foxoa1 که یکی از پروتئین‎های پایین دستی SIRT1 است در رده سلولی NB4 بررسی کنیم. در مطالعه حاضر سلول‎های سرطانی NB4 با دوزهای مختلف ATO تیمار شد و پس از 48 ساعت میزان بیان پروتئین‎های SIRT1 و Foxoa1 استیله مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات آزمایشگاهی نشان داد که ATO در غلظت 2 میکرومولار در مقایسه با گروه کنترل به طور قابل توجه‎ای باعث کاهش بیان پروتئین SIRT1 می‎شود. همچنین در همین غلظت از ATO، میزان استیلاسیون پروتئین Foxoa1 در مقایسه با گروه کنترل افزایش نشان می‎دهد. با توجه به اینکه ATO در دوز 2 میکرومولار به طور قابل توجه‎ای باعث آپوپتوز سلول‎های سرطانی NB4 می‎شود و با توجه به نقش SIRT1 در پیشبرد سرطان و جلوگیری از آپوپتوز سلول‎های سرطانی، به نظر می‎رسد یکی از مکانیسم‎های القاء آپوپتوز توسط ATO کاهش پروتئین SIRT1 و به دنبال آن افزایش میزان استیلاسیون پروتئین Foxoa1 باشد. با توجه به یافته‎های مطالعه حاضر، احتمالاً ترکیب ATO با مهارکننده‎های SIRT1 می‎تواند در درمان بیماران مبتلاء به APL سودمند باشد از این رو پیشنهاد می‎گردد تاثیر ATO بر میزان بیان پروتئین SIRT1 در مدل‎های حیوانی نیز مورد بررسی قرار گیرد. از این رو امید می‎رود با کشف مکانیسم‎های اثرگذار جدید داروی ATO، این دارو به عنوان درمان اصلی بیماران مبتلاء به APL مورد استفاده شود تا بدین وسیله میزان بهبودی کامل را در این بیماران افزایش داد که پیامد نهایی آن کاهش هزینه‎های وارده بر بخش درمان و بیمار خواهد بود.

خلاصه نتایج حاصله

طالعات آزمایشگاهی نشان داد که ATO در غلظت 2 میکرومولار در مقایسه با گروه کنترل به طور قابل توجه‎ای باعث کاهش بیان پروتئین SIRT1 می‎شود. همچنین در همین غلظت از ATO، میزان استیلاسیون پروتئین Foxoa1 در مقایسه با گروه کنترل افزایش نشان می‎دهد. با توجه به اینکه ATO در دوز 2 میکرومولار به طور قابل توجه‎ای باعث آپوپتوز سلول‎های سرطانی NB4 می‎شود و با توجه به نقش SIRT1 در پیشبرد سرطان و جلوگیری از آپوپتوز سلول‎های سرطانی، به نظر می‎رسد یکی از مکانیسم‎های القاء آپوپتوز توسط ATO کاهش پروتئین SIRT1 و به دنبال آن افزایش میزان استیلاسیون پروتئین Foxoa1 باشد


فایل های پژوهش
فایل

Back to Top