پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

بیماری‌های قرنیه به عنوان پنجمین عامل نابینایی در جهان محسوب می‌شود. راه‌ کار کلینیکی مناسب برای مرتفع کردن نیاز بیماران نیازمند قرنیه، عمل جراحی کراتوپلاستی می‌باشد که قرنیه‌های مناسب برای پیوند از اجساد به صورت عضو اهدایی بدست می‌آید . با توجه به محدودیت جدی در تعداد بافت‌های اهدایی، مهندسی بافت به عنوان یک حوزه بین رشته‌ای در حال توسعه، به دنبال کمک به بازسازی، نگهداری و ارتقای عملکرد بافت آسیب دیده می‌باشد. بیوپلیمرهای طبیعی از جمله ژلاتین، آلژینات و کیتوزان به علت شفافیت از ویژگی‌های اپتیکال مناسبی برخوردار می‌باشد و برای ساخت داربست در مهندسی بافت قرنیه مورد استفاه قرار می گیرد. با این وجود، ویژگی‌های مکانیکی مناسبی ندارند. پلیمرهای سنتزی مثل پلی کاپرولاکتون، پلی لاکیتک اسید و پلی یورتان ها از استحکام مکانیکی مناسب برخوردار می باشند. ترکیب این پلیمرهای طبیعی و سنتزی داربست هایی با خواص زیست سازگار و مکانیکی مطلوب تر ایجاد می کند. در این پژوهش با استفاده از زیست مواد طبیعی و سنتزی داربست های نانوفایبری بصورت ساید بای ساید با استفاده از ژلاتین، آلژینات و پلی اتیلن اکساید از یک سمت و کیتوزان از سمت مقابل به روش الکترواسپین ساخته شدند. نانوذره کیتوزان بارگذاری شده با سیپروفلوکساسین سنتز شد و به محلول پلیمری اضافه شد. با آزمون FTIR گروههای عاملی موجود در داربست ها شناسایی شدند که تایید کننده مواد مورد استفاده برای این پژوهش است. آزمون مکانیکی نیز نشان داد که داربست های حاوی نانوذره خاصیت ارتجاعی لازم را برای بافت پوست دارند. همچنین آزمون رهایش دارو نشان داد که داربست ها در ابتدا رهایش سریع دارو را از نانوذره بارگزاری شده در داخل نانوفایبرها داشتند و طی ساعت ها بعد میزان رهایش آهسته بود. نتایج MTT Assay حاکی از آن بود که داربست ها زیست سازگار بودند. همچنین مطالعات درون تنی حاکی از آن بود که بعد از کاشت داربست ها بصورت زیرجلدی برای مدت یک ماه، داربست ها تخریب شده بودند ولی این تخریب کامل نبود و داربست در محل وجود داشت. بصورت ماکروسکوپی التهاب در ناحیه کاشت وجود نداشت و در تصاویر بافت شناسی هم سلول های التهابی بصورت قابل توجه در محل رویت نشدند. آزمون های برون تنی و درون تنی نشان داد که داربست های نانوفایبری ساخته شده پتانسیل استفاده در درمان بافت قرنیه آسیب دیده را دارند و نیاز به مطالعات تکمیلی مانند انجام آزمایشات بیشتر در حیوانات بزرگ تر دارد

خلاصه نتایج حاصله

با آزمون FTIR گروههای عاملی موجود در داربست ها شناسایی شدند که تایید کننده مواد مورد استفاده برای این پژوهش است. آزمون مکانیکی نیز نشان داد که داربست های حاوی نانوذره خاصیت ارتجاعی لازم را برای بافت پوست دارند. همچنین آزمون رهایش دارو نشان داد که داربست ها در ابتدا رهایش سریع دارو را از نانوذره بارگزاری شده در داخل نانوفایبرها داشتند و طی ساعت ها بعد میزان رهایش آهسته بود. نتایج MTT Assay حاکی از آن بود که داربست ها زیست سازگار بودند. همچنین مطالعات درون تنی حاکی از آن بود که بعد از کاشت داربست ها بصورت زیرجلدی برای مدت یک ماه، داربست ها تخریب شده بودند ولی این تخریب کامل نبود و داربست در محل وجود داشت. بصورت ماکروسکوپی التهاب در ناحیه کاشت وجود نداشت و در تصاویر بافت شناسی هم سلول های التهابی بصورت قابل توجه در محل رویت نشدند

فایل های پژوهش