پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

این مطالعه به صورت مقطعی-توصیفی و مبتنی بر داده‌های جمع آوری شده از مراکز بهداشتی-درمانی شهرکرد با هدف برآورد تعداد زنان دچار علایم عفونت های آمیزشی در شهرکرد بر روی 400 نفر از زنان 49-15 سال شهرکرد انجام شد. بر اساس یافته های این مطالعه، تنها 6/50 درصد افراد برای درمان علایم خود به پزشک مراجعه داشتند، 70/5 درصد آنها برای درمان علایم خود از داروهای موجود در منزل به صورت خودسرانه استفاده کردند، 70/5 درصد، بدون ویزیت پزشک از داروخانه دارو دریافت کردند، 60/22 درصد برای درمان خود از روش های سنتی استفاده کردند و 10/15 درصد آنها، برای درمان خود هیچ گونه اقدامی انجام ندادند. از نظر توزیع فراوانی مراجعه به درمانگران در بین افرادی که به پزشک مراجعه داشتند، 00/47 درصد به متخصصین زنان و زایمان، 00/14 درصد سایر پزشکان متخصص، 41/13 درصد به مراکز بهداشتی درمانی خصوصی، 30/7 درصد به مراکز بهداشتی-درمانی دولتی، 50/5 درصد به پزشکان خارج از استان و 00/3 درصد جهت درمان خود به ماماها مراجعه داشتند. . یافته های این مطالعه نشان داده است که برآورد تعداد زنان دچار علایم عفونت های آمیزشی در شهرکرد با استفاده از داده های مراکز بهداشتی-درمانی برابر 174،798 نفر می باشد. بر اساس یافته های این مطالعه، 20/46 درصد افراد در یک ماه گذشته، 50/33 درصد در 6 ماه گذشته و 20/66 درصد آنها در یک و شش ماه گذشته حداقل یکی از علایم عفونت های آمیزشی را داشتند. بیشترین علایم عفونت های آمیزشی در این مطالعه به ترتیب، خروج ترشحات غیر طبیعی(00/39%)، خارش در قسمت داخلی (80/34%)، خونریزی پس از نزدیکی (80/34%)، تکرر ادرار (50/17%)، درد زیر شکم (80/16%)، درد پس از نزدیکی (50/5%)، زخم ناحیه تناسلی (60/1%) و وجود غد متورم (00/1%) نشان داده شده است. پیام این مطالعه این است که شیوع بیماری های امیزشی در زنان جامعه مورد بررسی در شهرکرد به خوبی ثبت نمی شود و در مقایسه موارد براورد شده برای این بیماری ها و موارد گزارش و ثبت شده، حدود 12% موارد گزارش می گردد که پیشنهاد میشود در ثبت و گزارش دقیق بیماری های آمیزشی به عنوان یکی از اولویت های مهم در نظام سلامت دقت بیشتری گردد و برای ارتقای میزان پوشش ثبت این بیماری ها تلاش بیشتری گردد.

خلاصه نتایج حاصله

یافته های این مطالعه نشان داد تنها 60/50 درصد افراد برای درمان علایم خود به پزشک مراجعه داشتند، 70/5 درصد آنها برای درمان علایم خود از داروهای موجود در منزل به صورت خودسرانه استفاده کردند، 70/5 درصد، بدون ویزیت پزشک از داروخانه دارو دریافت کردند، 60/22 درصد برای درمان خود از روش های سنتی استفاده کردند و 10/15 درصد آنها، برای درمان خود هیچ گونه اقدامی انجام ندادند. از نظر توزیع فراوانی مراجعه به درمانگران در بین افرادی که به پزشک مراجعه داشتند، 00/47 درصد به متخصصین زنان و زایمان، 00/14 درصد سایر پزشکان متخصص، 41/13 درصد به مراکز بهداشتی درمانی خصوصی، 30/7 درصد به مراکز بهداشتی-درمانی دولتی، 50/5 درصد به پزشکان خارج از استان و 00/3 درصد جهت درمان خود به ماماها مراجعه داشتند. . یافته های این مطالعه نشان داده است که برآورد تعداد زنان دچار علایم عفونت های آمیزشی در شهرکرد با استفاده از داده های مراکز بهداشتی-درمانی برابر 174،798 نفر می باشد. بر اساس یافته های این مطالعه، 20/46 درصد افراد در یک ماه گذشته، 50/33 درصد در 6 ماه گذشته و 20/66 درصد آنها در یک و شش ماه گذشته حداقل یکی از علایم عفونت های آمیزشی را داشتند. بیشترین علایم عفونت های آمیزشی در این مطالعه به ترتیب، خروج ترشحات غیر طبیعی(00/39%)، خارش در قسمت داخلی (80/34%)، خونریزی پس از نزدیکی (80/34%)، تکرر ادرار (50/17%)، درد زیر شکم (80/16%)، درد پس از نزدیکی (50/5%)، زخم ناحیه تناسلی (60/1%) و وجود غد متورم (00/1%) نشان داده شده است. پیام این مطالعه این است که شیوع بیماری های امیزشی در زنان جامعه مورد بررسی به خوبی ثبت نمی شود و در مقایسه موارد براورد شده برای این بیماری ها و موارد گزارش و ثبت شده، حدود 12% موارد گزارش می گردد. جدول شماره 1، توزیع فراوانی ویژگی های دموگرافیک شرکت کنندگان در مطالعه را نشان می دهد. در این مطالعه نشان داده شده است که 80/3 درصد افراد بی سواد، 50/9 درصد دارای سطح تحصیلات ابتدایی، 60/20 دارای مدرک سیکل، 60/29 درصد دیپلم و 10/37 درصد دارای مدرک دانشگاهی بودند. از نظر شغلی، 20/68 درصد خانه دار، 50/14 درصد کارمند، 80/10 درصد دارای شغل آزاد و 50/6 درصد دانشجو بودند. همچنین بر اساس این مطالعه، 80/26 درصد آنها مجرد، 00/66 درصد متاهل، 50/3 درصد مطلقه و80/3 درصد همسرفوتی بودند.

فایل های پژوهش