پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

به منظور ارزیابی کیفیت گوشت بزغاله‌های پرواری، ازلاشه 27 راس بزغاله که در قالب طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل 3*3 (سه سطح انرژی در سه سطح پروتئین) و به مدت 4 ماه پروار شدند، نمونه گوشت اخذ گردید. جیره های مورد استفاده نسبتهای مختلف انرژی و پروتئین بود که شامل: جیره شاهد(تیمار یک) دارای نسبت 1:1 انرژی و پروتئین (حد استاندارد توصیه شده، 4/2 مگا کالری انرژی متابولیسمی در هر کیلوگرم و 14 درصد پروتئین) و جیره های آزمایشی20 درصد بالاتر یا پائین تر از حد استاندارد توصیه شده : به ترتیب 2/1:1 ، 8/0: 1 ، 1: 2/1 ، 2/1: 2/1 ، 8/0: 2/1 ، 1: 8/0 ، 2/1: 8/0 و 8/0: 8/0 انرژی و پروتئین( تیمارهای 2تا 9) بود. پس از کشتار اقدام به اندازه گیری pH گوشت(زمان‌های 0، 3، 6 و24 ساعت پس از کشتار) و پس از 24 ساعت از سه ماهیچه مهم و شاخص بدن دام شامل راسته، ران وسر دست نمونه گرفته شد و بعد از نگهداری نمونه هادرمدت زمان 1، 7 و 14 روز در دمای 4 درجه سانتیگراد اقدام به اندازه گیری میزان آب از دست رفته در سردخانه، میزان آب از دست رفته در زمان پختن، تردی و رنگ گوشت در تیمارهای مختلف شد و ارزیابی اقتصادی بین تیمارهای مختلف متناسب با مقدار خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذائی و گوشت تولیدی صورت گرفت. نتايج نشان داد سطوح مختلف انرژی و پروتئین جیره برpH گوشت اثر معنی دار داشت و طول مدت زمان نگهداری گوشت در سردخانه موجب کاهش معنی‌داری درpH تیمارهای مختلف گردید(05/0< P). اثر زمان نگهداری در سردخانه بطور معنی داری موجب افزایش میزان آب از دست رفته گردید(05/0< P). اثر سطوح مختلف انرژی و پروتئین جیره بر تردی گوشت در ماهیچه‌های راسته، سردست و ران معنی‌دار بود(05/0< P). تاثیر سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر روشنی، قرمزی و زردی رنگ ماهیچه های راسته، سردست و ران تیمارهای مختلف معنی‌داربود(05/0< P). مدت زمان نگهداری ماهیچه‌های مختلف در سردخانه تحت تاثیر سطوح مختلف انرژی و پروتئین اثری بر روی رنگ ماهیچه‌ها نداشتند. نظر به ارزیابی اقتصادی اثرجیره‌ها بر افزایش وزن نهائی پروار و عدم تفاوت معنی دار بین افزایش وزن آنها، جیره کم انرژی وکم پروتئین(2مگا کالری انرژی متابولیسمی و2/12درصد پروتئین خام) پیشنهاد می‌گردد اما از نظر شاخص‌های کیفی گوشت مانند تردی گوشت جیره حاوی انرژی و پروتئین بالا (8/2 مگا کالری انرژی قابل متابولیسم و 8/16 پروتئین خام) بهترین تاثیر را داشته، ولی از لحاظ سایر ویژگی های کیفی گوشت مانند آب از دست رفته در سردخانه و در زمان پختن و رنگ، مبتنی بر عدم تفاوت معنی‌دار بین جیره های مختلف سطح انرژی 4/2 مگا کالری انرژی قابل متابولیسم بر کيلوگرم ماده خشک جيره و 14درصد پروتئین بهتر است.

خلاصه نتایج حاصله

با افزايش سطح مواد مغذي شامل انرژی و پروتئین جيره مي‌توان تغييرات محسوسي در شاخص‌های کیفی گوشت بدست آورد و با تغذیه بهترین نسبت انرژی و پروتئین جیره موجب ارتقاء کیفیت گوشت بزغاله های بومی مانند تردی و رنگ گوشت گردید. سطح انرژی 4/2 مگا کالری انرژی قابل متابولیسم بر کيلوگرم ماده خشک جيره و 14درصد پروتئین بهتر است.

فایل های پژوهش