پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

راهکارهاي مختلف حذف بوي نامطبوع فاضلاب رامیتوان به صورت زیر دسته بندي نمود: شیمیایی اوزون زنی: اوزون یک اکسید کنندهي قوي است که میتواند مولکولهاي بودار را به سرعت به ترکیبات اولیه آنها تجزیه  کند و خود تبدیل به اکسیژن شود. این روش یک روش سازگار با محیط زیست و بهترین روش براي شکستن مولکولهاي بو است. با این حال اوزون پایدار نیست و در نتیجه براي حمل و انبار کردن مناسب نمیباشد. افزودن نیترات: نیترات به عنوان منبع اکسیژن به فاضلاب اضافه میشود. فاضلاب خام به حالت طبیعی شامل هیچ نیتراتی  نمیباشد، در نتیجه باید به صورت مصنوعی آن را به فاضلاب اضافه کرد. این ترکیب منجر به حذف هیدروژن سولفید و جلوگیري از تولید مجدد آن میشود. یکی از معایب این ترکیب ناسازگار بودن آن با محیط زیست است. -2 فیزیکی محصور کردن: در این روش، نصب سرپوش، هواکش جمع کننده و دستگاه انتقال هوا جهت محصور کردن و هدایت  گازهاي بد بو به سیستم تصفیه صورت میگیرد. قابل ذکر است که در این روش باید از مواد و مصالح پایدار در مقابل خوردگی استفاده شود. هوادهی: تزریق هوا به درون فاضلاب اقدامی مؤثر براي جلوگیري از تولید گازهاي نامطبوع و گازهاي فرّار از جمله سولفید  هیدروژن میباشد. از مزایاي آن میتوان کمک به اکسیداسیون آهن و منگنز در حین حذف آلایندههاي بوزا و جلوگیري از بیهوازي شدن محیط را نام برد. هرچند که در این روش صرف انرژي بالایی مورد نیاز است. اسپري مواد معطر: موادي معطر بر روي سطح منابع بوزا پاشیده میشوند و باعث میشوند که آلودگیها در محل باقی  بمانند. این روش آسان است و نیاز به تجهیزات خاصی ندارد، اما بو را به طور موقت حذف میکند و آلودگی در محل باقی میماند. همچنین، مشکلات خوردگی سیستم را کاهش نمیدهد و تنها در غلظتهاي پایین بو، قابل استفاده است. رقیقسازي با هواي بی بو: در این روش براي کنترل گازهاي نامطبوع ایجاد شده میتوان در سیستم فاضلاب آن ها را با  هواي تازه بی بو رقیق کرد. احتراق: در این روش با استفاده از یک محفظه احتراق گازهاي ایجاد شده در فاضلاب سوزانده میشوند. اگر دماي محفظه  احتراق بیش از 750 درجه سانتیگراد باشد، ظرف مدت چند ثانیه تقریباً تمامی گازهاي بد بوي تولید شده در تاسیسات

خلاصه نتایج حاصله

در این پژوهش، در مرحله اول با توجه به بازدید انجام شده ایستگاههاي نمونهبرداري براي شناسایی عوامل انتشار دهنده بو انجام می شود. با توجه به اینکه انتشار بو در اطراف تصفیه خانه از طریق مکانیزم پخش یا جریان همرفتی رخ می دهد، براي کد فرم : فرم پیشنهاد پروژه هاي تحقیقاتی 10 تعیین ایستگاه هاي نمونه برداري، جهت وزش بادهاي دایمی، شرایط توپوگرافی منطقه و سکونت گاه هاي اطراف نیز در گرفته خواهد شد. بدین ترتیب، تعداد 12 ایستگاه در اطراف تصفیهخانه و در جهت هاي شمال، جنوب، شرق و غرب و در فاصلههاي صفر (داخل محوطه تصفیه خانه)، دو و چهار کیلومتري از محل تصفیهخانه و سکونت گاههاي اطراف انتخاب میشود. نمونه برداري در روزهاي مختلف در دو زمان صبح و عصر انجام خواهد گرفت. در طول دوره تحقیق، از هر ایستگاه چندین بار براي هر آلاینده گازي نمونهبرداري انجام میشود. بعد از نمونه برداري، آزمایشات مربوطه بر روي نمونه ها انجام شده و در نهایت تصمیم گیري متناسب با وضعیت سیستم اتخاذ خواهد شد. قابل ذکر است که گازهاي بودار که در تأسیسات تصفیه فاضلاب گسترش مییابند، تمایل دارند تا از بالاي نقطه ایجاد( مانند تأسیسات تغلیظ لجن، لاگونهاي ذخیره لجن و…) شناور شوند، زیرا گازهاي بودار از هوا چگالترند. بسته به شرایط هواشناسی محلی ممکن است که بوها در غلظتهاي بالا در فاصلههاي زیادي از نقطه ایجاد اندازهگیري شوند. در ساعات عصر یا صبح زود در شرایط ساکن، ابري از بو در بالاي واحدهاي تصفیه فاضلاب ایجاد میشود. این ابر تغلیظ شده بو میتواند بدون شکستگی، تا فاصلههاي زیاد بوسیله نسیمهاي ضعیف عصرگاهی یا صبحگاهی منتقل شود. لذا تعدادي از ایستگاههاي پایش بو در اطراف تصفیهخانه تعیین خواهد شد. اندازهگیري بو در آب براي نمونههایی مانند آبهاي طبیعی بیبو تا فضولات صنعتی با آستانه بوي بسیار بالا قابل اندازهگیري میباشد. نمونه مورد نظر رقیق میشود تا به رقتی برسد که کمترین حساسیت تشخیص را براي هر آزمایش کنندهاي باقی بگذارد. قابل ذکر است که افراد حساسیتهاي بسیار متفاوتی نسبت به بوها دارند و حتی یک فرد درتشخیص بو در زمان - هاي مختلف حساسیت متفاوتی دارد. و مقایسه حساسیت افراد n-Butanol یا m-Cresol کالیبراسیون جهت انجام تست بو با استفاده از یک ماده بودار مانند مختلف انجام میشود. قابل ذکر است که مقادیر آستانه بو با دما تغییر میکند. براي اغلب نمونهها ایجاد دماي 60 درجه سانتیگراد، تشخیص بوهایی را که در غیر از این دما ممکن است احساس شوند، امکانپذیر میسازد. دماي استاندارد براي نمونهها جهت آزمایش آستانه بو 60 درجه سانتیگراد میباشد. براي برخی بوهاي فرار، گرم کردن نمونه تا دماي 60 درجه سانتیگراد امکانپذیر نخواهد بود و در این مواقع تست استاندارد در دماي 40 درجه سانتیگراد انجام میشود.

فایل های پژوهش