پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

رادیوتراپی، یکی از روش های درمانی سرطان است که نقش مهمی در کنترل لوکال و ناحیه ای بدخیمی ها ایفاء می کند. مطالعات بسیار زیادی برای افزایش بازده این روش درمانی انجام گرفته است، بطوری که تعداد بسیاری مواد تعدیل کننده واکنش های سیستم های بیولوژی به اشعه مطرح و مورد استفاده قرار گرفته اند. مواد شیمی درمانی بعنوان تعدیل کننده به همراه رادیوتراپی استفاده می شوند و باعث افزایش حساسی سلولهای سرطانی به اشعه شده و اثرات کشندگی اشعه را افزایش می دهند. از طرفی فاکتورهایی نظیر افزایش سمیت، آسیب به بافت سالم و عوارض جانبی باعث محدودیت این روش ها می شوند. در سالهای اخیر، روش های درمانی ترکیبی با ترکیبات متعددی مورد توجه قرار گرفته اند. برومیلین عصاره آبی شامل دو بخش پروتئاز تیول و بدون پروتئاز است. برومیلین بر اساس مطالعات انجام گرفته بصورت ضد سرطان عمل می کند. با توجه به قابلیت های برومیلین و تعداد کم مطالعات، هنوز مطالعات بیشتری لازم است تا بتوان قابلیت های این ترکیب را بررسی کرد. برومیلین بصورت تجاری قابل دسترس بوده و تهیه آن، مقرون به صرفه بوده و ترکیب غیرسمی است، کاربرد آن همراه با درمان های دیگر و یا بصورت تکمیلی می تواند بررسی گردد. هدف از این مطالعه بررسی درمان ترکیبی داروی برومیلین و رادیوتراپی در سلولهای سرطان پستان (4T1) در شرایط آزمایشگاهی است. بر اساس یافته های این مطالعه، در زمانهای انکوباسیون 24 و 48 ساعت، برومیلین در غلظت های بالای 600-100میکروگرم بر میلی لیتر منجر به کاهش فراوان بقای سلول های سرطانی 4T1 گردید و اثر سمیت بالایی داشت. بعد از 72 ساعت انکوباسیون، غلظت های پایین برومیلین همانندغلظت های بالا، بقای سلولهای سرطانی 4T1 را کاهش داد. در درمان تنها با اشعه ایکس، سلولهای 4T1 نسبت به اشعه مقاوم بودند، بطوریکه در دوز 2 گری، نسبت بقای سلولهای 4T1 تغییری نیافت در حالیکه دوز 6 گری منجر به مرگ سلولهای 4T1 شد. برومیلین در غلظت های 134، 154 و 174 میکروگرم بر میلی لیتر در دوز 4 گری بعنوان حساس کننده پرتویی بر سلولهای عمل می کند در حالیکه در دوز 2 و 6 گری فقط در غلظت 174 میکروگرم بر میلی لیتر نقش حساس کننده پرتویی در سلولهای 4T1 ایفاء می کند. بهترین مدت زمان انکوباسیون، زمان 24 ساعت با غلظت (g/mlµ) IC50=95 به دست آمد. درمان ترکیبی برومیلین با غلظت IC50 با پرتو با دزهای 2، 4 و 6 گری نشان داد که درمان ترکیبی در دز آستانه 2 گری نسبت به درمان ترکیبی اختلاف معناداری دارد (P value<0/05). بر اساس نتایج این مطالعه، برومیلین باعث مهار رشد و تکثیر سلول های سرطانی 4T1 می گردد و بر اساس نتایج کلوژنیک، برومیلین می تواند بعنوان یک ماده حساس کننده پرتوئی در درمان تکمیلی با رادیوتراپی مورد استفاده قرار گیرد. از اینرو درمان با برومیلین می تواند به عنوان یک استراتژی موثر برای جلوگیری از رشد سلول های سرطانی و کاهش مقاومت به درمان با رادیوتراپی مطرح باشد.

خلاصه نتایج حاصله

در نمودارهای 4-1 تا 4-4 نتایج به صورت درصد بقای سلول‌های 4T1 برحسب غلظت‌های (g/mlµ) متفاوت برومیلین و در زمان‌های متفاوت انکوباسیون (2، 24، 48 و 72 ساعت) آمده است. در زمان انکوباسیون 2 ساعت (نمودار 4-1)، بین غلظت‌های مختلف به‌کاربرده شده از برومیلین و درصد بقای سلول‌های 4T1 اختلاف معنی‌دار آماری وجود ندارد (05/0P>). در زمان‌های انکوباسیون 24 و 48 ساعت (به ترتیب نمودار 4-2 و 4-3)، بین غلظت‌های کم برومیلین (g/mlµ 75-5) و بقای سلول‌های 4T1 اختلاف معنی‌دار آماری وجود نداشت (05/0P>) ولی در غلظت‌های بالای برومیلین (g/mlµ 600-100)، بقای سلول‌های 4T1 به طور معنی‌داری کاهش یافت (05/0P<). در 72 ساعت انکوباسیون (نمودار 4-3)، بین غلظت‌های مختلف به‌کاربرده شده برومیلین و بقای سلول‌های 4T1 اختلاف معنی‌دار آماری مشاهده شد (05/0P<). در نمودارهای 4-5 تا 4-10 نتایج به صورت مقایسه بین درصد بقای سلول‌های 4T1 برحسب غلظت‌های (g/mlµ) متفاوت برومیلین به ترتیب در زمان‌های متفاوت انکوباسیون (2 و 24، 2 و 48، 2 و 72، 24 و 48، 24 و 72، 48 و 72 ساعت) آمده است. در غلظت‌های (5 و g/mlµ 600-20)، بین زمان‌های انکوباسیون 2 و 24 ساعت و درصد بقای سلول‌های 4T1 اختلاف معنی‌داری وجود داشت (05/0P<)، (نمودار 4-5). در غلظت‌های (g/mlµ 600-100)، بین زمان‌های انکوباسیون 2 و 48 ساعت و درصد بقای سلول‌های 4T1 اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (05/0P<)، (نمودار 4-6). در غلظت‌های (g/mlµ 600-5)، بین زمان‌های انکوباسیون 2 و 72 ساعت و درصد بقای سلول‌های 4T1 اختلاف معنی‌داری وجود داشت (05/0P<)، (نمودار 4-7). در غلظت‌های (g/mlµ 100-20)، بین زمان‌های انکوباسیون 24 و 48 ساعت و درصد بقای سلول‌های 4T1 اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (05/0P<)، (نمودار 4-8). در غلظت‌های (g/mlµ 100 و 40-5)، بین زمان‌های انکوباسیون 24 و 72 ساعت و درصد بقای سلول‌های 4T1 اختلاف معنی‌داری وجود داشت (05/0P<)، (نمودار 4-9). در غلظت‌های (g/mlµ 75-5)، بین زمان‌های انکوباسیون 48 و 72 ساعت و درصد بقای سلول‌های 4T1 اختلاف معنی‌داری وجود داشت (05/0P<)، (نمودار 4-10). در جدول 4-1 میزان درصد زیست پذیری (IC50) برومیلین بر روی سلول‌های4T1 در زمان‌های انکوباسیون 2، 24، 48 و 72 ساعت آمده است. میزان درصد زیست پذیری برومیلین بر روی سلول‌های 4T1 در زمان‌های انکوباسیون 2، 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب 704/1250، 981/153، 018/149 و g/mlµ 59/142 به دست آمد. نتایج مقایسه درصد زیست پذیری برومیلین بر روی سلول‌های 4T1 نشان داد که بین میزان درصد زیست پذیری در زمان انکوباسیون 2 ساعت و میزان درصد زیست پذیری در زمان 24، 48 و 72 ساعت تفاوت معنی‌داری وجود دارد (05/0P<). بین میزان درصد زیست پذیری در زمان‌های انکوباسیون 24، 48 و 72 ساعت تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (05/0P>)، (جدول 4-2). نمودار 4-1. تغییرات درصد بقای سلول‌های 4T1 برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌ انکوباسیون 2 ساعت نمودار 4-2. تغییرات درصد بقای سلول‌های 4T1 برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌ انکوباسیون 24 ساعت نمودار 4-3. تغییرات درصد بقای سلول‌های 4T1 برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌ انکوباسیون 48 ساعت نمودار 4-4. تغییرات درصد بقای سلول‌های 4T1 برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌ انکوباسیون 72 ساعت نمودار 4-5. مقایسه تغییرات درصد بقای سلول‌های 4T1 برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌های‌ انکوباسیون 2 و 24 ساعت نمودار 4-6. مقایسه تغییرات درصد بقای سلول‌های 4T1 برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌های‌ انکوباسیون 2 و 48 ساعت نمودار 4-7. مقایسه تغییرات درصد بقای سلول‌های 4T1 برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌های‌ انکوباسیون 2 و 72 ساعت نمودار 4-8. مقایسه تغییرات درصد بقای سلول‌های 4T1 برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌های‌ انکوباسیون 24 و 48 ساعت نمودار 4-9. مقایسه تغییرات درصد بقای سلول‌های 4T1 برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌های‌ انکوباسیون 24 و 72 ساعت نمودار 4-10. مقایسه تغییرات درصد بقای سلول‌های 4T1 برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌های‌ انکوباسیون 48 و 72 ساعت جدول 4-1. میزان IC50 برحسب میکروگرم بر میلی‌لیتر در سلول‌های 4T1 در زمان‌های انکوباسیون 2، 24، 48 و 72 ساعت 72 ساعت 48 ساعت 24 ساعت 2 ساعت سلول زمان 590/142 018/149 95/000 704/1250 4T1 جدول 4-2. میزان P value در مقایسه بین میزان IC50 در سلول‌های 4T1 در زمان‌های انکوباسیون 2، 24، 48 و 72 ساعت 72 ساعت 48 ساعت 24 ساعت 2 ساعت زمان P<05/0 P<05/0 P<05/0 2 ساعت P>05/0 P>05/0 P<05/0 24 ساعت P>05/0 P>05/0 P<05/0 48 ساعت در نمودار 4-11 نسبت بقای سلول‌های 4T1درمان شده با پرتو در مقایسه با نسبت بقای سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 95 میکروگرم بر میلی‌لیتر، آمده است. حساسیت پرتوئی سلول‌های 4T1 درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 95 میکروگرم بر میلی‌لیتر در زمان انکوباسیون 24 ساعت افزایش یافت و درصد بازده کشت 13/52 بدست آمد. نسبت بقاء سلول‌های درمان شده با پرتو تنها به ترتیب 7/50% در 2 گری، 6/25% در 4 گری و 8/3 % در 6 گری حاصل شد. نسبت بقاء سلول‌های درمان شده با پرتو در حضور برومیلین با غلظت 95 میکروگرم بر میلی‌لیتر به ترتیب 7/50% در 2 گری، 4/17% در 4 گری و 7/2% در 6 گری بدست آمد. نسبت بقای سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 95 میکروگرم بر میلی‌لیتر با نسبت بقای سلول‌های درمان شده با پرتو در دزهای 2، 4 و 6 گری، اختلاف معنی‌داری دارد (05/0P<). نمودار 4-11. نسبت بقای سلول‌های 4T1درمان شده با پرتو در مقایسه با نسبت بقای سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 95 میکروگرم بر میلی‌لیتر در نمودارهای 4-12 شکل های فلوسانترومیک آپوپتوز القاء شده در سلول‌های 4T1درمان شده با پرتو، برومیلین و ترکیب درمان برومیلین و پرتو در مقایسه با سلول‌های کنترل نمایش شده است. آپوپتوز القاء شده در سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 95 میکروگرم بر میلی‌لیتر با آپوپتوز القاء شده سلول‌های درمان شده با پرتو در دزهای 2 ،4 و 6 گری، اختلاف معنی‌داری دارد (05/0P<). 12-4. مقدار آپوپتوز سلول‌های 4T1درمان شده با برومیلین تنها و پرتو تنها در مقایسه با مقدار آپوپتوز سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 95 میکروگرم بر میلی‌لیتر

فایل های پژوهش