عنوان پژوهش: تاثیر برنامه خود مراقبتی با مشارکت خانواده بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید
دستگاه اجرایی کارفرما: دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی
تاریخ اجرای پژوهش: 1396/08/07
مکان اجرای پژوهش: دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

پژوهشگر

نام و نام خانوادگی محل اشتغال فعلی رشته و گرایش تحصیلی آخرین مدرک تحصیلی محل اخذ مدرک تحصیلی
رضا مسعودی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد پرستاری دکترای تخصصی (PhD) دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
حسین صالحی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد - کارشناسی -
موسی رفیعی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد - کارشناسی ارشد -
اکبر سلیمانی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد بیماریهای عفونی دکتری تخصصی(MD) دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران
رضوان یزدانی سودجانی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد - کارشناسی ارشد -

همکاران پژوهشگر

نام و نام خانوادگی محل اشتغال فعلی رشته و گرایش تحصیلی آخرین مدرک تحصیلی محل اخذ مدرک تحصیلی

چکیده پژوهش

آرتریت روماتوئید (RA ) بیماری مزمن، سیستمیک و پیشرونده بافت هم بند با علت نا شناخته می باشد که با تخریب پیشرونده مفاصل، درد و خستگی و ناتوانی مشخص می شود. مشکلاتی که بیماری آرتریت روماتوئید از خود بر جای می گذارد بیشترین تاثیر را بر روی کیفیت زندگی این بیماران دارد. عدم آگاهی افراد مبتلا به بیماری مزمن از چگونگی مراقبت از خود یکی از دلایل بستری شدن مجدد آنها در بیمارستان است که آموزش خود مراقبتی از این امر جلوگیری می کند. الگوی مراقبت از خود زیربنای کار بالینی در مراقبت پرستاری است که توسط اورم بر اساس اصول...

خلاصه نتایج حاصله

آرتریت روماتوئید (RA ) بیماری مزمن، سیستمیک و پیشرونده بافت هم بند با علت نا شناخته می باشد که با تخریب پیشرونده مفاصل، درد و خستگی و ناتوانی مشخص می شود. مشکلاتی که بیماری آرتریت روماتوئید از خود بر جای می گذارد بیشترین تأثیر را بر روی کیفیت زندگی این بیماران دارد. عدم آگاهی افراد مبتلا به بیماری مزمن از چگونگی مراقبت از خود یکی از دلایل بستری شدن مجدد آنها در بیمارستان است که آموزش خود مراقبتی از این امر جلوگیری می کند. عامل کلیدی در مدیریت موفق بیماری آرتریت روماتوئید نیز جلب نمودن بیماران جهت داشتن رفتار خودمراقبتی صحیح و مناسب می باشد. از محدودیت های الگوی اورم کم رنگ بودن نقش خانواده و تأکید زیاد بر روی خود فرد می باشد. خانواده در کشورهائی مثل ایران نقش مهمی دارد و اعضای خانواده به لحاظ وابستگی عاطفی، در ایجاد نگرش در بیمار نقش کلیدی دارند. این مطالعه به منظور بررسی تأثیر مشارکت خانواده برکیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید انجام شد. یافته ها نشان داد میانگین سن واحدهای پژوهش در هر دو گروه 26/50 بوده و از نظر جنس، وضعیت تأهل، سطح سواد و مدت زمان ابتلا به بیماری اختلاف معنا داری بین دو گروه وجود نداشت. میانگین نمره کیفیت زندگی کلی در گروه خود مراقبتی با مشارکت خانواده از 84/37 به 54/54 بعد از مداخله تغییر کرد درحالی که در گروه خود مراقبتی بدون مشارکت خانواده از 47/37 به 20/ 43 تغییریافت که این تفاوت معنی دار نبود.. درضمن در 6 بعد از کیفیت زندگی (عملکرد جسمی ، نشاط و سرزندگی ، عملکرد اجتماعی، سلامت روان ، سلامت عمومی ، مشکلات روحی) تفاوت معنی دار بین دو گروه مشاهده شد ولی در دو بعد درد بدنی و محدودیت جسمی تفاوت معناداری مشاهده نشد.یافته های ما نشان دادکه انجام خودمراقبتی با مشارکت خانواده برای بهبود کیفیت زندگی در بیماران آرتریت روماتوئید موثر بوده است.


فایل های پژوهش
فایل

Back to Top