پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

-مواد شیمی درمانی بعنوان تعدیل کننده به همراه رادیوتراپی استفاده می شوند و باعث افزایش حساسی سلولهای سرطانی به اشعه شده و اثرات کشندگی اشعه را افزایش می دهند. بنابراین مطالعات بسیاری بر روی این حساس کننده‌ها انجام‌گرفته است تا بتوان موادی که سمیت کمی دارند و یا غیر سمی هستند و به‌طور اختصاصی حساسیت سلول‌های سرطانی را بیش از سلول‌های نرمال افزایش می‌دهند‌ را شناسایی کرده و برای کاربرد عملی در رادیوتراپی معرفی نمود. در سال‌های اخیر، تکنیک‌های درمان ترکیبی، به دلیل افزایش حساسیت‌های سلول‌های سرطانی به رادیوتراپی، منجر به بازده بیشتر درمان می‌شود، مورد توجه قرار گرفته‌اند و ترکیبات متعددی موردمطالعه قرار‌گرفته‌اند. داروهای ضد سرطانی نیز می‌توانند به‌عنوان حساس کننده پرتویی استفاده شوند و علاوه بر خاصیت حساس کنندگی پرتویی، به‌تنهایی اثر ضد سرطانی از خود نشان می‌دهند در درمان‌های ترکیبی، این داروهای ضد سرطانی باعث حساس شدن سلول‌های سرطانی در دزهای کمتر پرتو شده و منجر به کاهش سمیت رادیوتراپی می‌شوند. برومیلین عصاره آبی شامل دو بخش پروتئاز تیول و بدون پروتئاز است. برومیلین بر اساس مطالعات انجام گرفته بصورت ضد سرطان عمل می کند. با توجه به قابلیت های برومیلین و تعداد کم مطالعات، هنوز مطالعات بیشتری لازم است تا بتوان قابلیت های این ترکیب را بررسی کرد. با این حال، اطلاعات محدود در مورد پتانسیل درمان ترکیبی برومیلین همراه با درمان‌های دیگر و یا به‌صورت درمان تکمیلی بحث هایی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی درمان ترکیبی داروی ضد سرطان برومیلین و رادیوتراپی در سلول‌های سرطان معده انسانی (AGS) در شرایط آزمایشگاهی است. بر اساس یافته های این مطالعه، در زمان انکوباسیون 2 ساعت، غلظت‌های کم به‌کاربرده شده از برومیلین (g/mlµ 5-100) منجر به کاهش بقای سلول‌های AGS نشد ولی غلظت‌های بالای برومیلین (g/mlµ 600-200)، بقای سلول‌های AGSرا کاهش داد. در زمانهای انکوباسیون 24، 48 و 72 ساعت انکوباسیون غلظت های متفاوت برومیلین، بقای سلول‌های AGS را کاهش داده و اثر سمیت بالایی داشت. در درمان تنها با اشعه ایکس، سلولهای AGS نسبت به اشعه حساس بودند، بطوریکه در دوز 2، 4، 6 و 8 گری، نسبت بقای سلولهای AGS تغییری یافت و دوز 6 و 8 گری منجر به بالاترین میزان مرگ سلولهای AGS شد. برومیلین در غلظت های 117، 239 و 311 میکروگرم بر میلی لیتر در دوز 4 گری بعنوان حساس کننده پرتویی بر سلولهای عمل می کند در حالیکه در دوز 2 و 6 گری فقط در غلظت 311 میکروگرم بر میلی لیتر نقش حساس کننده پرتویی در سلولهای AGS ایفاء می کند. بهترین مدت زمان انکوباسیون، زمان 24 ساعت با غلظت (g/mlµ)117IC50= به دست آمد. درمان ترکیبی برومیلین با غلظت IC50 با پرتو با دزهای 2، 4 و 6 گری نشان داد که درمان ترکیبی در دز آستانه 4 گری نسبت به درمان ترکیبی اختلاف معنی داری دارد. بر اساس نتایج این مطالعه، برومیلین باعث مهار رشد و تکثیر سلول های سرطانی معده انسانی AGS می گردد و بر اساس نتایج کلوژنیک، برومیلین می تواند بعنوان یک ماده حساس کننده پرتوئی در درمان تکمیلی با رادیوتراپی مورد استفاده قرار گیرد. از اینرو درمان با برومیلین می تواند به عنوان یک استراتژی موثر برای جلوگیری از رشد سلول های سرطانی انسانی و کاهش مقاومت به درمان با رادیوتراپی مطرح باشد.

خلاصه نتایج حاصله

در نمودارهای 4-1 تا 4-4 نتایج به صورت درصد بقای سلول‌های AGS برحسب غلظت‌های (g/mlµ) متفاوت برومیلین و در زمان‌های متفاوت انکوباسیون (2، 24، 48 و 72 ساعت) آمده است. در زمان انکوباسیون 2 ساعت (نمودار 4-1)، بین غلظت‌های کم به‌کاربرده شده از برومیلین (g/mlµ 5-100) و درصد بقای سلول‌های AGS اختلاف معنی‌دار آماری وجود ندارد (05/0P>) ولی در غلظت‌های بالای برومیلین (g/mlµ 600-200)، بقای سلول‌های AGSبه طور معنی‌داری کاهش یافت (05/0P<). در 24 ساعت انکوباسیون (نمودار 4-2)، بین غلظت‌های(g/mlµ 600-50) برومیلین و درصد بقای سلول‌های AGS اختلاف معنی‌داری وجود داشت (05/0P<). در زمانهای انکوباسیون 48 و 72 ساعت انکوباسیون (نمودار 4-3 و 4-4) بین غلظت‌های بالای برومیلین (g/mlµ 600-200) و درصد بقای سلول‌های AGS اختلاف معنی‌دار آماری مشاهده شد (05/0P<). در نمودارهای 4-5 تا 4-10 نتایج به صورت مقایسه بین درصد بقای سلول‌های AGSبرحسب غلظت‌های (g/mlµ) متفاوت برومیلین به ترتیب در زمان‌های متفاوت انکوباسیون (2 و 24، 2 و 48، 2 و 72، 24 و 48، 24 و 72، 48 و 72 ساعت) آمده است. در غلظت‌های (g/mlµ 40-400)، بین زمان‌های انکوباسیون 2 و 24 ساعت و درصد بقای سلول‌های AGS اختلاف معنی‌داری وجود داشت (05/0P<)، (نمودار 4-5). در غلظت‌های (10، 75، 300 و g/mlµ 400)، بین زمان‌های انکوباسیون 2 و 48 ساعت و درصد بقای سلول‌های AGS اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (05/0P<)، (نمودار 4-6). در غلظت‌های (g/mlµ 40-100)، بین زمان‌های انکوباسیون 2 و 72 ساعت و درصد بقای سلول‌های AGS اختلاف معنی‌داری وجود داشت (05/0P<)، (نمودار 4-7). در غلظت‌های (g/mlµ 50-200)، بین زمان‌های انکوباسیون 24 و 48 ساعت و درصد بقای سلول‌های AGS اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (05/0P<)، (نمودار 4-8). در غلظت‌های (g/mlµ 40-600) بین زمان‌های انکوباسیون 24 و 72 ساعت و درصد بقای سلول‌های AGS اختلاف معنی‌داری وجود داشت (05/0P<)، (نمودار 4-9). در غلظت‌ (50، 100 و g/mlµ 300) بین زمان‌های انکوباسیون 48 و 72 ساعت و درصد بقای سلول‌های AGS اختلاف معنی‌داری وجود داشت (05/0P<)، (نمودار 4-10). در جدول 4-1 میزان درصد زیست پذیری (IC50) برومیلین بر روی سلول‌هایAGS در زمان‌های انکوباسیون 2، 24، 48 و 72 ساعت آمده است. میزان درصد زیست پذیری برومیلین بر روی سلول‌های AGS در زمان‌های انکوباسیون 2، 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب 566/311، 252/117، 572/239 و g/mlµ 456/329 به دست آمد. نتایج مقایسه درصد زیست پذیری برومیلین بر روی سلول‌های AGS نشان داد که بین میزان درصد زیست پذیری در زمان انکوباسیون 2 ساعت و میزان درصد زیست پذیری در زمان 24 و 48 تفاوت معنی‌داری وجود دارد (05/0P<). میزان درصد زیست پذیری در زمان‌ انکوباسیون 24 ساعت با میزان درصد زیست پذیری در زمان‌های انکوباسیون 2، 48 و 72 ساعت تفاوت معنی‌داری وجود دارد (05/0P<)، (جدول 4-2). نمودار 4-1. تغییرات درصد بقای سلول‌های AGS برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌ انکوباسیون 2 ساعت نمودار 4-2. تغییرات درصد بقای سلول‌های AGS برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌ انکوباسیون 24 ساعت نمودار 4-3. تغییرات درصد بقای سلول‌های AGS برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌ انکوباسیون 48 ساعت نمودار 4-4. تغییرات درصد بقای سلول‌های AGS برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌ انکوباسیون 72 ساعت نمودار 4-5. مقایسه تغییرات درصد بقای سلول‌های AGS برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌های‌ انکوباسیون 2 و 24 ساعت نمودار 4-6. مقایسه تغییرات درصد بقای سلول‌های AGS برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌های‌ انکوباسیون 2 و 48 ساعت نمودار 4-7. مقایسه تغییرات درصد بقای سلول‌های AGS برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌های‌ انکوباسیون 2 و 72 ساعت نمودار 4-8. مقایسه تغییرات درصد بقای سلول‌های AGS برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌های‌ انکوباسیون 24 و 48 ساعت نمودار 4-9. مقایسه تغییرات درصد بقای سلول‌های AGS برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌های‌ انکوباسیون 24 و 72 ساعت نمودار 4-10. مقایسه تغییرات درصد بقای سلول‌های AGS برحسب غلظت‌های متفاوت برومیلین در زمان‌های‌ انکوباسیون 48 و 72 ساعت جدول 4-1. میزان IC50 برحسب میکروگرم بر میلی‌لیتر در سلول‌های AGS در زمان‌های انکوباسیون 2، 24، 48 و 72 ساعت 72 ساعت 48 ساعت 24 ساعت 2 ساعت سلول زمان 456/329 572/239 252/117 566/311 AGS جدول 4-2. میزان P value در مقایسه بین میزان IC50 در سلول‌های AGS در زمان‌های انکوباسیون 2، 24، 48 و 72 ساعت 72 ساعت 48 ساعت 24 ساعت 2 ساعت زمان P<05/0 P<05/0 2 ساعت P<05/0 P<05/0 P<05/0 24 ساعت P<05/0 P<05/0 P<05/0 48 ساعت در نمودار 4-11 نسبت بقای سلول‌های AGSدرمان شده با پرتو در مقایسه با نسبت بقای سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 117 میکروگرم بر میلی‌لیتر، آمده است. نسبت بقای سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 117 میکروگرم بر میلی‌لیتر با نسبت بقای سلول‌های درمان شده با پرتو در دزهای 2، 4 ، 6 و8 گری، اختلاف معنی‌داری دارد (05/0P<). نمودار 4-11. نسبت بقای سلول‌های AGSدرمان شده با پرتو در مقایسه با نسبت بقای سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 117 میکروگرم بر میلی‌لیتر در نمودارهای 4-12 نسبت بقای سلول‌های AGSدرمان شده با پرتو در مقایسه با نسبت بقای سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 239 میکروگرم بر میلی‌لیتر، آمده است. نسبت بقای سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 239 میکروگرم بر میلی‌لیتر با نسبت بقای سلول‌های درمان شده با پرتو در دزهای 4 و 8 گری، اختلاف معنی‌داری دارد (05/0P<). 12-4. مقدار آپوپتوز سلول‌های AGSدرمان شده با برومیلین تنها و پرتو تنها در مقایسه با مقدار آپوپتوز سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 239 میکروگرم بر میلی‌لیتر در نمودارهای 4-13 نسبت بقای سلول‌های AGSدرمان شده با پرتو در مقایسه با نسبت بقای سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 311 میکروگرم بر میلی‌لیتر، آمده است. نسبت بقای سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 311 میکروگرم بر میلی‌لیتر با نسبت بقای سلول‌های درمان شده با پرتو در دزهای 4 و 8 گری، اختلاف معنی‌داری دارد (05/0P<). 13-4. مقدار آپوپتوز سلول‌های AGSدرمان شده با برومیلین تنها و پرتو تنها در مقایسه با مقدار آپوپتوز سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 311 میکروگرم بر میلی‌لیتر در نمودارهای 4-14 آپوپتوز القاء شده در سلول‌های AGSدرمان شده با پرتو، برومیلین و ترکیب درمان برومیلین و پرتو در مقایسه با سلول‌های کنترل نمایش شده است. آپوپتوز القاء شده در سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 117 میکروگرم بر میلی‌لیتر با آپوپتوز القاء شده سلول‌های درمان شده با پرتو در دزهای 2، 4 و 6 گری، اختلاف معنی‌داری دارد (05/0P<). 14-4 مقدار آپوپتوز سلول‌های AGSدرمان شده با برومیلین تنها و پرتو تنها در مقایسه با مقدار آپوپتوز سلول‌های درمان شده با پرتو به همراه برومیلین با غلظت 117 میکروگرم بر میلی‌لیتر

فایل های پژوهش