عنوان پژوهش: بررسی سطح سرمی اینترلوکین 32 در بیماران پره دیابتی و ارتباط آن با سایتوکانهای IL-6 و TNF-a
دستگاه اجرایی کارفرما: دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی
تاریخ اجرای پژوهش: 1397/11/28
مکان اجرای پژوهش: دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد-مرکز تحقیقات بیوشیمی بالینی

پژوهشگر

نام و نام خانوادگی محل اشتغال فعلی رشته و گرایش تحصیلی آخرین مدرک تحصیلی محل اخذ مدرک تحصیلی
رضا احمدی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد ویروس شناسی پزشکی دکترای تخصصی (PhD) دانشگاه علوم پزشکی تهران
علی نوری دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد پزشکی دانشجوی دکترای حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی تهران
اسفندیار حیدریان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد بیوشیمی بالینی دکترای تخصصی (PhD) دانشگاه علوم پزشکی تهران
رضا فدایی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد بیوشیمی بالینی کارشناسی ارشد دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

همکاران پژوهشگر

نام و نام خانوادگی محل اشتغال فعلی رشته و گرایش تحصیلی آخرین مدرک تحصیلی محل اخذ مدرک تحصیلی

چکیده پژوهش

دیابت یک اختلال متابولیکی است که با کمبود انسولین ، هیپرگلیسمی، افزایش تقاضا برای انسولین و اختلال عملکرد سلول های بتا همراه است که منجر به تولید ناکافی انسولین می شود. سیتوکین ها نقش مهمی در واکنش های ایمنی و پاتوژنز دیابت دارند. التهاب مزمن با پاتوژنز دیابت نوع 2 همراه است. این التهاب مزمن خود را با افزایش سطح گردش خونی سیتوکین های التهابی مانند IL-6 و IL2 نشان می دهد. Dahl و همکاران مولکولی را کشف کردند که آن را NK4 نامیدند. کیم و همکاران متوجه شدند که NK4 تولید TNF-a را در ماکروفاژهای 264.6 القائ میکند که...

خلاصه نتایج حاصله

یافته های ما نشان داد که سطح آدیپونکتین در گروه T2DM به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل است. با این حال، IL-6 و TNF-alpha در بیماران در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت . سطح سرمی IL-32 در بیماران T2DM (pg / mL (1601-9/841)1061 ) در مقایسه با کنترل ( pg / mL (9/830-1/331) 4/630) میزان بالاتری را نشان داد.میانگین و انحراف معیار در T2DM در مقایسه با گروه کنترل به ترتیب (pg/mL 1248 ±4/551در مقایسه با 1/290±4/598 ) بود. به علاوه، اثرات کوواریانهای احتمالی(سن، جنس، BMI و داروها) بر روی سطح سرمی IL-32 تعدیل شد یعنی جایی که تفاوت میان گروه کنترل و T2DM معنی دار باقی ماند(p < 0.001). همچنین logestic regression رابطه ی مستقل بین IL-32 و ابتلا به T2DM را نشان داد. توجه داشته باشید که تأثیر کوواریان ها بر روی مدل، تنظیم شده بود و نتایج معنی دار باقی ماندند. پتانسیل IL-32 برای تشخیص T2DM با استفاده از آنالیز منحنی ROC مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان دهنده ی توانایی نسبتاً خوب برای تمایز بین وضعیت بیماری و کنترل، با استفاده از IL-32می باشد (سطح زیر منحنی (فاصله اطمینان95٪) = (913/0-805/0) 859/0 ، p <0.001). از نظر جنسیت بین زن و مرد بودن و سیگاری بودن و سیگاری نبودن، IL-32 هیچ تفاوت معنی داری را نشان نداد. ضمناً، درمان با استاتین ها و OHA تراپی تأثیری روی سطح سرمی IL-32 در بیماران T2DM نداشت. آنالیزهای همبستگی نشان داد در گروه کنترل IL-32 با SBP رابطه ی معکوس و با Cr رابطه ی مستقیم دارد و رگرسیون خطی چندگانه نشان دهنده رابطه مستقل IL-32 با SBP و Cr در گروه کنترل است. علاوه بر این IL-32 در گروه T2DM با BMI ، FBG ، TNF-alpha و IL-6 ارتباط مستقیم داشت. درپایان ، رگرسیون خطی ارتباط مستقلی بین IL-32 و TNF-alpha و همچنین IL-6 را نشان داد .


فایل های پژوهش
فایل

Back to Top