پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

در بیمارانی که آرتروز شدید ستوان فقرات یا آنومالی دارند انجام بی حسی نخاعی فوق العاده مشکل بوده و حتی امکان پذیر نمی باشد. با این پیش فرض که فاصله مهره ها در پوزیشن های ایستاده و نشسته به علت اثر فشار عمودی بر ستون فقرات کاهش می یابد، بر آن شدیم تا پوزیشنی را معرفی نماییم که بتواند با افزایش فاصله مهره ها انجام بی حسی نخاعی را تسهیل نماید.

خلاصه نتایج حاصله

در این مطالعه دو گروه A ( بیماران در پوزیشن نشسته و به صورت معمول تحت بی حسی نخاعی قرار گرفتند) و B ( بیماران در پوزیشن نشسته در وضعیت آویزان تحت بی حسی نخاعی قرار گرفتند) تفاوت معناداری از نظر سن وجنس با یکدیگر نداشتند. در خصوص تاثیر پوزیشن مخصوص در این مطالعه میانگین تعداد دفعات ورود سوزن در گروه B (70/0±73/1 بار) ، کمتر از گروه A(77/0±80/1 بار) بود ولی این اختلاف از نظر آماری معنادار به دست نیامد. لذا با توجه به نتایج به دست آمده تاثیر پوزیشن نشسته در وضعیت آویزان با وضعیت معمول در بیماران تحت بی حسی اسپاینال یکسان بوده و تفاوت اماری معناداری با یکدیگر نداشتند.

فایل های پژوهش