پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

افسردگی به عنوان یکی از شایعترین اختلالات روانپزشکی،چهارمین بیماری عمده جهان، چهارمین علت ناتوانی و دارای پنجمین رتبه مصرف هزینه ها می باشد.از طرف دیگر فعالیت جسمانی به مدت 30 دقیقه با شدت متوسط برای سلامت بدن آثار قابل توجهی به همراه می آورد.همچنین با توجه به شیوع 20 تا 61 درصدی افسردگی در قشر دانشجو به عنوان قشر مهم و رگ حیاتی جامعه، به خصوص دانشجویان خوابگاهی، کاهش فعالیت بدنی در این دوران و شیوع دو برابری افسردگی در زنان نسبت به مردان مطالعه ی حاضر بر روی دانشجویان دختر خوابگاهی صورت گرفت، تا در صورت اثبات تاثیر فعالیت بدنی بر کاهش افسردگی، به عنوان یکی از راه پیشگیری و درمانی ارزان و بدون عوارض، دربسته ی مراقبت های روانی جوانان اعمال شود.میانگین نمره ی افسردگی در گروه مورد قبل از مداخله 9.8±8.21، بعد از مداخله 7.97±10.6، میانگین نمره ی افسردگی در گروه شاهد قبل از مطالعه 1.19±14.7 و بعد از مطالعه 1.19±16.1 گزارش گردید. در گروه مورد قبل از مداخله بین سن و نمره ی افسردگی و وضعیت افسردگی همبستگی مثبت وجود داشته است.

خلاصه نتایج حاصله

همچنین بین رشته ی تحصیلی و وضعیت افسردگی همبستگی منفی وجود داشته است. و بعد از مداخله میان درآمد ماهیانه ی خانواده با وضعیت افسردگی و نمره ی افسردگی همبستگی منفی وجود داشته است. از طرف دیگر در گروه شاهد قبل از مطالعه میان رشته ی تحصیلی با وضعیت افسردگی و نمره ی افسردگی همبستگی مثبت وجود داشته است. تفاوت معنی داری بین میانگین نمره ی افسردگی گروه مورد قبل و بعد از مداخله وجود نداشت. همچنین بین میانگین نمره ی افسردگی گروه شاهد قبل و بعد از مطالعه تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.از طرف دیگر تفاوت معنی داری میان میانگین نمره ی افسردگی گروه مورد و شاهد قبل ازمداخله گزارش نشد.اما بین میانگین نمره ی افسردگی گروه مورد و شاهد بعد از مداخله تفاوت معنی داری مشاهده شد. میانگین نمره ی افسردگی گروه شاهد بعد از مداخله به طور معنی داری بالاتر از گروه مورد بود.به عبارتی دیگر فعالیت بدنی منجر به کند شدن روند افسردگی میشود، بنابراین میتوان آن را به عنوان یک روش پیشگیری از افسردگی در نظر گرفت.

فایل های پژوهش