پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

ناباروري از نظر پزشكي عبارت است از بارور نشدن يك زوج پس از يكسال تماس جنسي منظم بدون استفاده از روش هاي پيشگيري از بارداري. بطور كلي روش های درمان ناباروري امروزه به سه گروه كلي تقسيم ميگردد: 1- درمان دارويي 2- درمان جراحي 3- درمان كمكي توليد مثل. صرف نظر از دو روش اول و دوم كه نتوانسته تاثير بسزايي بر بهبودي ناباروري داشته باشند، روش سوم اهميت بيشتري دارد. درمان هاي كمكي توليد مثل عبارت اند از تكنيك هايي كه بادست كاري اسپرم يا تخمك ميزان بارداری و تولد افزايش مي يابد. درمان هاي كمكي توليد مثل شامل دو نوع تلقيح داخل رحمي و تلقيح خارج از رحمي مي باشند.

خلاصه نتایج حاصله

مطالعه حاضر بر روی 84 زوج نابارور مراجعه کننده به کلینیک ناباروری حضرت زهرا(س) انجام شد که میانگین سنی شرکت کنندگان در این مطالعه 25/30 سال بود. میانگین آگاهی زوجین نابارور 26/14 و در سطح آگاهی متوسط و میانگین نگرش آن ها 01/57 و در سطح نگرش منفی می باشد. یافته ها نشان داد که 19% ازشرکت کنندگان آگاهی ضعیف، 5/34% آگاهی متوسط و 6/46% از آگاهی خوبی نسبت به روش های کمک باروری برخوردار بودند. 4/49% از شرکت کنندگان نگرش مثبت و 6/50% نگرش منفی نسبت به روش های کمک باروری داشتند. 4/46% از زوجین نابارور فقط یکبار از روش های کمک باروری استفاده نمودند و 1/66% آنان چندین بار از این روش ها استفاده کرده اند. بیشتر افراد از چندین بار درمان دارویی استفاده نموده اند و کمترین مقدار بکارگیری در مورد توصیه های دعانویس و رمال ها می باشد.چگونگي درک و برخورد با مساله ناباروري احتمالا تحت تاثیر عوامل فرهنگي بوده و در جوامع مختلف متفاوت می باشد. بعضي از فرهنگ ها استفاده از درمانگران سنتي مانند سحر و جادو را تقويت مي كنند؛ بسياري تكنيك هاي پزشكي را به دلايل فرهنگي نمي پذيرند و به جاي كمك از فن آوري هاي نوین درماني، از شبكه های اجتماعي كمك مي گيرند و از طريق فرزند خواندگي و يا طلاق و ازدواج مجدد بر ناباروري فائق مي آيند. راه حل ديگري كه بسياري از جوامع اتخاذ مي كنند تغيير قانون يا احكام مذهبي در خصوص استفاده از تكنيك هاي پزشكي است.

فایل های پژوهش