پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

ماکروفاژها با فاگوسیتوز میلین، ترشح طیف گسترده¬ای از سایتوکین‌ها، ارائه آنتی¬ژن و تحریک لنفوسیت در پاتوژنز MS نقش دارند. CD163، یک نشان¬گر فعالیت ماکروفاژها است که با استفاده از الایزا قابل اندازه‌گیری می¬باشد. همچنین نشان داده شده¬است، در بیماران مبتلا به MS به دلیل اینکه آنتی-ژن‌های خودی در CNS یک هدف اصلی برای لنفوسیت¬های CD4 و CD8 است، می¬توان با کاهش جمعیت لنفوسیتی در این بیماران میزان عود و ایجاد ضایعات جدید را کاهش داد. سلول¬های CD4 با حمله به آنتی¬ژن¬های میلین و سلول¬های CD8 با تخریب الیگودندروسیت¬ها در ایجاد این بیماری نقش دارند.

خلاصه نتایج حاصله

به طور کلی هر سه مارکر که با استفاده از الایزا قابل اندازه¬گیری هستند می¬توانند معیاری در تشخیص و هدفی برای درمان MS باشند.یافته¬ها حاکی از آن بود که از میان بیماران مورد مطالعه 29 مرد (3/36%) و 51 زن (8/63%) بودند. سن و جنس در بین گروه¬های مورد مطالعه تفاوت معنی¬داری نداشت. میزان ناتوانی در گروه RRMS به طور معنی¬داری کمتر از گروه PPMS بود. تعداد عودها در گروه SPMS به طور معنی¬داری کمتر از گروه RRMS بود. سطح سرمی CD163 در گروه¬های SPMS و NMO به طور معنی¬داری بیش¬تر از گروه کنترل (سالم) بود. سطح سرمی CD4 در گروه¬های SPMS، RRMS و NMO به طور معنی¬داری بیش¬تر از گروه کنترل بود. سطح سرمی CD8 در گروه SPMS به طور معنی¬داری از گروه کنترل بیش¬تر است. سطوح سرمی CD163، CD4 و CD8 در سایر گروه¬ها یکسان و تفاوت معنی-داری نداشت. بر اساس آزمون همبستگی اسپیرمن میان مارکر سرمی CD163 و میزان ناتوانی بیماران مبتلا به MS (EDSS) ارتباط مستقیم معنی¬داری وجود دارد. میزان ناتوانی با سایر مارکرها ارتباط معنی¬داری نداشت.

فایل های پژوهش