پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

یکی از ویژگی های سلول های سرطانی فرار از مرگ سلولی برنامه¬ریزی شده از جمله آپوپتوز و فروپتوز است. بنابراین انتقال هدفمند داروهای شیمی درمانی به منظور القای مرگ سلولی برنامه¬ریزی شده در سلول¬های توموری از طریق حامل¬هایی که داروی مورد نظر را به طور اختصاصی به سلول سرطانی انتقال می¬دهند و یا اینکه باعث افزایش بازدهی و تاثیر داروهای شیمی درمانی می¬شوند، درکاهش این اثرات مضر و ناخواسته، حائز اهمیت است. با توجه به مطالب بیان شده،

خلاصه نتایج حاصله

در این مطالعه ساخت نانوذره حاوی داروی آلترتامین و بررسی اثر آن بر بیان ژن P21 در 5 گروه سلول¬های کنترل، سلول¬های تیمار شده با سیس¬پلاتین، سلول¬های تیمار شده با آلترتامین، سلول¬های تیمار شده با نانوذره حامل آالترتامین و سلول¬های تیمار شده با نانوذره حامل آلترتامین-سیس¬پلاتین انجام شد و نتایج زیر را آشکار ساخت: نانوذرات آلژینات – کیتوزان با اندازه ذرات میانگین 14 نانومتر سنتز و دارو داخل نانوذرات کپسوله گردید و قطر میانگین به 50 نانومتر افزایش یافت.با افزایش غلظت نانوذره حامل آلترتامین درصد زیست¬پذیری سلول¬ها در رده سلولی A2780S وA2780/CP کاهش یافت.مقایسه IC50ها نشان داد که سلول¬های A2780/CP در مقایسه با سلول¬های A2780S به نانوذره حامل آلترتامین حساس¬ترند. بررسی اثر سیس¬پلاتین و آلترتامین بر زیست¬پذیری سلول¬ها نشان داد که هر دوی این داروها سبب کاهش وابسته به دوز در زیست¬پذیری سلول¬های A2780 می¬شود. تیمار ترکیبی سیس¬پلاتین و نانوذره حامل آلترتامین سبب کاهش بیش¬تری در زیست¬پذیری سلول¬های A2780 نسبت به هر یک از داروها به صورت جداگانه شد و پیشنهاد می-کند که تیمار ترکیبی اثرات افزایشی یا سینرجیسم دارد.

فایل های پژوهش