پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

سندرم تخمدان پلی کيستيك (Poly Cystic Ovarian Syndrome -PCOS) شايع ترين علت ناباروري است (20 % علل ناباروري زوجين) و 8-6 % زنان سنين باروري مبتلا به اين اختلال اندوكريني اند كه اولين بار توسط Stein و Leventhal در سال 1935 شناخته شد. نشانه هاي كلينيكي PCOS عبارتند از: پرمويي و آكنه، اختلالات قاعدگي، تغییرات LH و FSH، اختلالات هيستولوژيك مانند بزرگي دوطرفه تخمدان بيش از 10 ميليمتر، حضور تعداد بيش از 12 فوليكول با سايز كم تر از 10 ميليمتر، افزايش ضخامت غلاف فوليكولي و استروماي تخمداني و ناباروری .

خلاصه نتایج حاصله

در این مطالعه اثرات رتینوئیک اسید و فاکتور رشد فیبروبلاستی-2 بر سطح سرمی LH و FSH و آپوپتوز در موش مدل سندرم پلی کیستیک تخمدان بررسی شد. بررسی های میکروسکوپی بافت تخمدان نشان داد که تزریق استرادیول والرت به موشها، منجر به ایجاد فولیکول های کیستیک، کاهش تعداد فولیکول های آنترال و جسم زرد، افزایش LH و کاهش FSH، افزایش قطر فولیکولی، کاهش ضخامت اپیتلیوم (ضخامت سلول های گرانولوزا)، کاهش قطر اووسیت و افزایش ضخامت تکا می شود. همچنین بررسی ها نشان داد که تزریق دز 0.05μg/μl رتینوئیک اسید به تنهایی به موشهای سالم باعث افزایش فولیکول های پره آنترال و آنترال و افزایش قطر اووسیت می شود. نتایج نشان می دهد که تزریق چه تکی و چه ترکیبی RA و FGF2 در گروه 5، 6 و 8 باعث کاهش معنادار قطر فولیکولی نسبت به گروه 2 شد. اندازه گیری های نشان داد تزریق همزمان RA و FGF2 به موشهای پلی کیستیکی موجب افزایش معنادار فولیکول های آنترال، جسم زرد، ضخامت اپی تلیوم و قطر اووسیت و همچنین کاهش فولیکول کیستی می شود. همچنین سلول های Tunel مثبت که در فولیکول آنترال گروه 2 به شدت افزایش یافته بود در گروه های دریافت کننده RA و FGF2 چه بصورت تکی و چه ترکیبی بطور معنادار کاهش یافت. بعلاوه تزریق FGF2 با دز 0.01µg/kg به موش های سالم باعث افزایش فولیکول های پره آنترال و اجسام زرد می گردد. همچنین FGF2 موجب کاهش ضخامت تکای فولیکولی در موشهای PCOS می گردد. ویتامین ها و فاکتورهای رشد به عنوان آنتی اکسیدان های موثر مورد توجه قرار می گیرند.

فایل های پژوهش