پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

سرطان امروزه به عنوان یکی از مهم ترین عوامل مرگ و میر در دنیا مطرح است. سرطان کولورکتال به دلیل تشخیص دیرهنگام به یکی از عوامل اصلی مرگ در اثر سرطان مبدل گشته است. گر چه در گذشته این سرطان بیشتر در افراد بالای 50 سال دیده می‌شد اما به دلیل تغییرات منفی سبک زندگی و رژیم غذایی در سال‌های اخیر شاهد بروز این بیماری در سنین جوانی هستیم. دستیابی به فاکتوری که سبب تشخیص زودهنگام و غیر تهاجمی این بیماری شود همواره نقطه تمرکز متخصصین بوده است به طوری که در سال‌های اخیر مطالعه تغییرات miRNA ها در دستور کار بسیاری از تحقیقات سرطان قرار گرفته است تا بتوان از این ریزمولکول‌ها به عنوان بیومارکر تشخیصی بهره جست. مطالعه تغییرات الگوی بیان ژن‌ها و انواع RNAها و ارتباط آن‌ها با مراحل مختلف و پیشرفت سرطان می‌تواند باعث تولید ایده‌های جدید در تشخیص و حتی درمان بیماری گردد. هدف مطالعه حاضر بررسی تغییرات بیان ژن PLXNA1 و BAIAP2-AS1 در بافت توموری و بافت سالم مجاور آن در بیماران مبتلا به آدنوکارسینوما در استیج های مختلف به منظور دستیابی به یک الگوی مفهومی در تغییرات بیان بوده است.

خلاصه نتایج حاصله

در این مطالعه که استخراج RNA از بافت پارافینه و سنتز cDNA با انجام آزمون Real-time RT-PCR دنبال شد؛ تغییرات قابل توجهی در میزان بیان ژن PLXNA1 مشاهده شد که با توجه به اطلاعات بالینی بیماران مورد تفسیر قرار گرفت. تغییرات بیان BAIAP2-AS1 به دلیل عدم بیان این LncRNA در اغلب نمونه ها قابل تعمیم نبود. به دلیل این که بیان LncRNAها تا حدودی ویژه بافت است این نکته می‌تواند علت عدم مشاهده بیان قابل توجه آن در بافت کولون باشد.

فایل های پژوهش