پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

بیماران پس از بیهوشی نسبی در اتاق های عمل به واحد ریکاوری منتقل می شوند در این زمان بیماران از لحاظ حفظ راه های هوایی و ثبات همودینامیک خود در ناپایدارترین شرایط به سر می برند واحد ریکاوری به طور بالقوه یک بخش پراسترس است. چرا که بیماران بستری در این واحدها عموما پس از پشت سر گذاشتن یک عملیلات تهاجمی و استرس بزرگ که شامل بیهوشی و جراحی می شود با یک عدم تعادل در این مکان حاضر می شوند؛ شناسایی مناسب عوامل استرس¬زا، حمایت روانی و اجرای مداخلات روانی بالینی فوری از طرف پرستاران در بیماران بستری ، می تواند بهبود قابل ملاحظه¬ای در نتایج بیماران از قبیل بهبود در علائم حیاتی، کاهش درد، اضطراب، عوارض و طول بستری و رضایت کلی بیمار ایجاد کند. لذا این مطالعه با هدف بررسی دیدگاه بیماران و پرستاران در زمینه عوامل تنش¬زای بیماران بستری در واحد های مراقبت پس از بیهوشی ، بیمارستان های آموزشی درمانی شهرکرد در سال 97-96 انجام شد.

خلاصه نتایج حاصله

بر اساس یافته های حاصل از این پژوهش، نمره میانگین کل عوامل تنش زا از دیدگاه بیماران و پرستاران تفاوت معنی داری با یکدیگر ندارند. اما این درحالی است که از نظر بیماران درد مهمترین عامل استرس زا در واحد ریکاوری می باشد اما پرستاران وجود صدای گریه و ناله سایر بیماران را برای افراد استرس زا ترین عامل گزارش کردند. همچنین در ادامه یافته ها به این نتیجه رسیدیم مشخصات دموگرافیک بیماران و پرستاران مورد بررسی در این مطالعه با درک انان از استرسورهای موجود در واحد ریکاوری برای بیماران، رابطه ای ندارد. با وجود اینکه میانگین درک استورسور در هردو گروه برای گویه های مختلف بسیار به یکدیگر نزدیک بود اما بنظر می رسد که پرستاران نیاز به اطلاعات و اموزش بیشتری در زمینه ارزیابی عوامل تنش زای بیماران بستری در واحد ریکاوری و همچنین بکارگیری برنامه هایی جهت تعدیل و رفع این عوامل در بیمارانشان دارند.

فایل های پژوهش