پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل مرتبط با شادی جهت تدوین الگوی آموزشی شادی در استان چهار محال و بختیاری در سال 1398 انجام شد. روش پژوهش ترکیبی با طرح اکتشافی بود که متناسب با اهداف پژوهش از رویکردهای کیفی و کمی استفاده شد. جامعه پژوهش شامل کلیه افراد 15 تا 65 سال ساکن در استان چهارمحال و بختیاری بود و نمونه پژوهش در بخش کیفی شامل 24 نفر و در بخش کمی 2000 نفر بود که به شیوه های هدفمند و طبقه بندی انتخاب شدند و با پرسشنامه های استاندارد (پرسشنامه جمعیت شناختی، شادی، هوش هیجانی، تحریف های شناختی، سبک زندگی و سلامت معنوی) مورد ارزیابی قرارگرفتند. جهت تحلیل داده های پژوهش نیز از شاخص های توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، فراوانی و فراوانی درصدی) و نیز استنباطی (آزمون T، همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که به طور کلی میانگین شادی در مردمان استان بالاتر از سطح متوسط است و شهرستان های بن، کوهرنگ و کیار شاد ترین شهرستان های استان می باشند و شهرکرد، لردگان و سامان نیز پایین ترین میزان شادی در استان را دارا می باشند. در بخش کیفی تحلیل پاسخ ها نشان داد که افراد دیدگاه متفاوتی در مورد شادی دارند. مولفه های شادی در سه طبقه عاطفی، شناختی و ترکیبی از مولفه های عاطفی و شناختی طبقه بندی شدند. سپس در درون این تم ها خرده طبقاتی کدگذاری شد. طبقه عاطفی شامل خرده طبقات تجربه هیجانات مثبت نظیر خندیدن و حس های خوشایند و نیز عدم تجربه هیجانات منفی نظیر ناراحتی، خشم و افسردگی بود طبقه شناختی نیز شامل رضایت از زندگی به طور کلی و دستیابی به اهداف بود. همچنین، تحلیل پاسخ ها در بخش کیفی نشان داد که مجموعه ای از عوامل روان شناختی و جمعیت شناختی در قالب یک الگوی مفهومی قادر به تبیین فرایند شادی در نمونه مورد مطالعه می باشد. در بخش کمی نیز یافته های پژوهش نشان داد بیشتر افراد گروه نمونه شادی بالاتر از میانگین دارند و عوامل نظیر هوش هیجانی، سبک زندگی، سلامت معنوی، باورهای شناختی و نیز مجموعه ای ویژگی های دموگرافیک با میزان شادی در ارتباط می باشند. همچنین، الگوی ارتقای شادی نیز با توجه به یافته های پژوهش در قالب یک پروتکل آموزشی 8 جلسه ای تدوین شد که اثربخشی آن نیز در یک نمونه دانشجویی مورد تایید قرار گرفت. توصیه می شود الگوی از الگوی آموزشی تدوین شده جهت ارتقای شادی در نمونه های با ویژگی های جمعیت شناختی متفاوت استفاده گردد.

خلاصه نتایج حاصله

پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل مرتبط با شادی جهت تدوین الگوی ارتقای شادی در استان چهارمحال و بختیاری انجام شد. در پژوهش حاضر از روش ترکیبی (روش های کیفی و کمی) جهت دست یافتن به اهداف پژوهش استفاده شد. جامعه پژوهش شامل کلیه افراد 15 تا 65 سال در استان چهار محال و بختیاری بود و نمونه پژوهش نیز در بخش کیفی شامل 24 نفر و در بخش کمی 2000 بود که از طریق مصاحبه های عمیق در بخش کیفی و پرسشنامه های استاندارد شده در بخش کمی مورد ارزیابی قرار گرفتند. بعد از اجرا و جمع آوری پرسشنامه ها، داده ها از طریق نرم افزار SPSS مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. در بخش کیفی تحلیل پاسخ ها نشان داد که افراد دیدگاه متفاوتی در مورد شادی دارند. مولفه های شادی در سه طبقه عاطفی، شناختی و ترکیبی از مولفه های عاطفی و شناختی طبقه بندی شدند. سپس در درون این تم ها خرده طبقاتی کدگذاری شد. طبقه عاطفی شامل خرده طبقات تجربه هیجانات مثبت نظیر خندیدن و حس های خوشایند و نیز عدم تجربه هیجانات منفی نظیر ناراحتی، خشم و افسردگی بود طبقه شناختی نیز شامل رضایت از زندگی به طور کلی و دست یابی به اهداف بود. همچنین، تحلیل پاسخ ها در بخش کیفی نشان داد که مجموعه ای از عوامل روان شناختی و جمعیت شناختی در قالب یک الگوی مفهومی قادر به تبیین فرایند شادی در نمونه مورد مطالعه می باشد. در بخش کمی نیز یافته های پژوهش نشان داد بیشتر افراد گروه نمونه شادی بالاتر از میانگین دارند و عوامل نظیر هوش هیجانی، سبک زندگی، سلامت معنوی، باورهای شناختی و نیز مجموعه ای ویژگی های دموگرافیک با میزان شادی در ارتباط می باشند. همچنین، الگوی ارتقای شادی نیز با توجه به یافته های پژوهش در قالب یک پروتکل آموزشی تدوین شد که اثربخشی آن نیز مورد تایید قرار گرفت.

فایل های پژوهش